ကျွန်တော့် ဂိုက်ဆရာမလေး (အပိုင်း ၂)
ရေးသားသူ – ၂၄ မျက်နှာ
ထို့နောက် ရေလည်ဘုရားရှိ တံတားပေါ်ကတဆင့် မိတ္ထီလာကန်ရေပြင်အား နှစ်ယောက်သားငေးကြည့်နေလေသည်၊ ကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော် ဟေ့ကောင် ရည်းစားစကား ပြောရမယ့် အချိန်ရောက်ပြီ… ပြောတော့လေဟု ကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော် သတိပေးလိုက်လေသည်၊ သို့သော် ဘာစကားမှ နှုတ်ခမ်းက မထွက် ထမင်းလုံးသစ္ဆေစီးသလို အာစီးကပ်နေ၍ စကားလုံးများအစား တံတွေးများကိုမျိုချနေရသည်၊ ထိုစဉ် သူမက
“ ကန်ရေပြင်ကို ဖြတ်လာတဲ့လေလေးက ရှူလို့ကောင်းတယ်နော်”
“ ဟုတ်တယ်အစ်မ…ကောင်းတယ်..အင်း”
ထို့နောက် တစ်မိနစ်မျှ ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားလေသည်။ ကျွန်တော်က ပြန်အားမွေးကာ
“ အစ်မ…..အစ်မကိုပြောစရာရှိတယ်”
“ အင်း…ပြောလေ..ဘာပြောမလို့တုန်း”
“ ဟိုလေ…ဟို ကျွန်တော် အစ်မကိုချစ်တယ်”
ဟု တုံးတိကြီး ပြောမိလိုက်လေသည်။ နောက်ထပ်ဘာပြောရင်ကောင်းမလဲဟု စဉ်းစား၍လည်းမရ။ နှလုံးခုန်သံများအရမ်းမြန်လာကာ ကမ္ဘာလောကကြီးတစ်ခုလုံး ရပ်တန့်နေသည်ဟုပင်ခံစားရလေသည်။ သူမကတော့ မျက်နှာပင်မပျက်… အေးပေါ့လေ…. သူမလိုချောမောလှပသောသူအဖို့ ရည်းစားစကားအပြောခံရသည်မှာ ထူးဆန်းသည့်ကိစ္စတော့ မဟုတ်ချေ၊ သူမက ကျွန်တော့်ဘက်သို့လည့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး
“ မင်းသေချာလို့လား၊ အဆောင်မှာတုန်းကလည်း ကျောင်းသားတွေ ငါ့ကို အဲ့လိုပြောပြီး uni ရောက်တော့ မေ့သွားတာချည်းပဲ”
“ ဟို…… အဲ့ဒီ့လူတွေနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့မတူတာ အစ်မသိပါတယ်၊ ကျွန်တော်က တကယ်ချစ်မိသွားတာပါ…. စဉ်းစားပေးမယ်မလားဟင်”
“ ငါ့မှာ ရည်းစားရှိတာ မသိဘူးလား”
ဟု သူမကပြန်ပြောရာ ကျွန်တော့်ရင်ထဲ၌ နွေခေါင်ခေါင် မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလို ခံစားလိုက်ရလေသည်၊ ဝမ်းလည်းနည်းသွားလေသည်…. မျက်နှာကလည်း ဟန်မဆောင်နိုင်…. သို့သော်လည်းဟန်လုပ်ပြုံးကာ
“ ကျွန်တော်မသိလို့ပါ….တောင်းပန်ပါတယ်ဟု”
ပြန်လည်ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ သူမက ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ် လက်နှင့်ပုတ်ကာ
Random Image
“ ရဲမာန်….ငါကစတာပါ…စိတ်မဆိုးနဲ့နော်…ငါက ရည်းစားကို မထားဖူးသေးတာ”
“ ဟင် တကယ်လား….အဲ့တာဆို စဉ်းစားပေးမယ်မလား”
“ ရုပ်ကလည်း အခုပဲ ငိုတော့မလိုလို ရယ်တော့မလိုလိုနဲ့၊ အင်း.. မင်းဘက်က သေချာရင်တော့ ငါစဉ်းစားပေးပါ့မယ်”
“ ဟုတ်…သေချာပါတယ် မ”
“ ငါ့မျက်လုံးကို သေချာကြည့်ကြည့်”
ဟု သူမကပြော၍ ကျွန်တော်က သူမမျက်လုံးကို စိုက်ကြည့်လိုက်လေသည်၊ သူမ၏ မျက်လုံးဝိုင်းလေးက ကျွန်တော့်၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖောက်ထွင်းကြည့်နေသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်၊ သူမက ကျွန်တော့်လက်မောင်းအား အသာဆုပ်ကိုင်ကာ
“ ငါစဉ်းစားကြည့်လိုက်ဦးမယ်၊ နောက်သုံးလနေရင် အဖြေပြန်ပြောမယ်… စောင့်နိုင်တယ်မလား”
“ ဟုတ်…စောင့်နိုင်ပါတယ်”
ဟု ပြောကာ ကျွန်တော်က သွားကြီးဖြီးပြလိုက်လေသည်၊ ဆရာကျော်ပြောဖူးသည်ကတော့ မိန်းကလေးများဘက်က စဉ်းစားပေးမည်ဟုဆိုပါက ခေါင်းငြိမ့်ရန် ၅၀ ရာခိုင်နှုန်းသေချာသည်၊ သူတို့သဘောမကျလျင် အစကတည်းက ငြင်းတတ်ကြသည်ဟု ပြောဖူးလေသည်။
“ အဲ ၈ နာရီတောင် ခွဲတော့မယ်၊ ငါ့ကိုပြန်လိုက်ပို့ဦးး ရုံးတက်ရဦးမှာ၊ မင်းလည်း ကျောင်းချိန်ရှိတယ်မလား”
“ ဒီနေ့က ၉ နာရီအတန်းမရှိဖူးရယ်”
“ အင်း စာလည်းပုံမှန်လုပ်အုံးနော် ၊ တက္ကသိုလ်ရောက်ပြီဆိုပြီး လွတ်မနေနဲ့ဦး”
“ ဟုတ်”
“ အင်း….တခြားမိန်းကလေးတွေ အကြိုက်တွေ့ရင်လည်း ငါ့ပြောပြဦးနော၊ အကြိုက်တွေ့တော့လည်း စဉ်းစားရသက်သာတာပေါ့”
“ ကျွန်တော်ကတော့ မကိုပဲချစ်တာ၊ ကျန်တာဖွဲနဲ့စကွဲပဲ”
“ အပြောကတော့ကြီးပ၊ အဲ့ကျောင်းမှာလည်း ငါ့တပည့်တွေရှိတယ်….. ဘာညာဘာညာကြားလို့ကတော့ ဘာအဖြေမှမရဘူးမှတ်တော့”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ”
ဟု ကျွန်တော်က ပြန်ပြောလိုက်လေသည်၊ စိတ်ထဲတွင်လည်း မိန်းကလေးများသည် မလွယ်ချေ ၊ ယခုပင် ရည်းစားစကားပြောပြီး၍ အဖြေပင်စဉ်းစားမည်ရှိသေးသည်၊ ယခုပင် သဝန်တိုကာ ချုပ်ကိုင်ချင်သည်ဟုလည်း တွေးမိလိုက်လေသည်။
…………………..
ချစ်ရပါသော ဆရာမဝသုန် (သို့မဟုတ်) နေကြာပန်းလေးအား ချစ်ခွင့်ပန်ပြီးနောက်တွင် အားလပ်ချိန်များရောက်တိုင်း ရည်းစားဖြစ်ရင် ဘယ်လိုနေမလဲဆိုတာတွေးရင်း စိတ်ကူးနှင့် ရူးရသည်၊ ညအိပ်ရာဝင်ခါနီး ဖုန်းပြောပြီးချိန်တိုင်း ဟိန်းထက်အား… ငါတော့ ဘယ်လိုခံစားရတယ်ကွာ.. ဘာညာနှင့် ပြောလွန်း၍ သကောင့်သားကလည်း ကျွန်တော့အား သိပ်အမြင်မကြည်တော့၊ ဆရာမဝသုန်နှင့်ကား တစ်ပတ်လျင် လေးရက်လောက်တော့ ပုံမှန်ဖုန်းပြောဖြစ်သည်၊ သူမက အလုပ်အကိုင်နှင့်ဆိုတော့ ကျွန်တော့်လိုအချိန်တိုင်းမအားချေ၊ တချို့အလုပ်များသောနေ့များတွင် အိပ်ရာစောစောဝင်သည်များလည်းရှိသည်… ထိုအချိန်က Mpt က တစ်မိနစ် ၅၀ ကျပ်ဖြင့် ဂျင်းထည့်ကောင်းနေဆဲ ဖြစ်သောကြောင့် ဖုန်းဘေလ်ချွေတာဖြစ်သည်ကတစ်ကြောင်း ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။
တစ်ဖက်တွင်လည်း မိတ္ထီလာစီးပွားရေး တက္ကသိုလ်တွင် တက်ရသည်မှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့်အသားကျလာလေပြီ၊ ဟိန်းထက်နှင့်ကျွန်တော် ၊ ယုပွင့်နှင့် စုမြတ်နိုး တို့သည် အဖွဲ့ကျ၍ ကျောင်းသွားကျောင်းပြန် ကန်တင်းထိုင် အတူတူ တတွဲတွဲ ဖြစ်နေကြလေသည်၊ အစပိုင်းတွင် ရိုးသလိုအေးသလိုရှိသော တောင်တွင်းကြီးသူလေး စုမြတ်နိုးသည် ယခုဆို ကန်တင်းရောက်တိုင်း စကားတဖောက်ဖောက်ပြောသော သာလိကာလေးအသွင်ပြောင်းသွားလေသည်။ တစ်လခန့်အကြာတွင် သင်ကြားရမည့် major များခွဲရာ ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့ထဲတွင် ယုပွင့်က အမှတ်အများဆုံးဖြစ်၍ ဝါဏိဇ္ဇဗေဒ (Commerce) မေဂျာရလေသည်၊ ကျန်သည့်သုံးယောက်က အမှတ်အလယ်အလတ်ဖြင့် စီးပွားရေးစီမံခန့်ခွဲမှုဗေဒ (BBA) မေဂျာရလေသည်။
ကျောင်းပိတ်သောရက်များတွင် ဟိန်းထက်ကရည်းစားရှိသောသူဖြစ်၍ ချိန်းတွေ့နေရသဖြင့် သိပ်အားလပ်သည်မရှိချေ၊ ကျွန်တော်ကတော့ ဖုန်းထဲရှိဂိမ်းဆော့ခြင်း၊ ခြင်းခတ်ခြင်း၊ ဘောလုံးကန်ခြင်း၊ ဆရာမဝသုန်ဆီ ဖုန်းဆက်ခြင်းများဖြင့် ချာလပတ်လည်လျက်ရှိသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ သူငယ်ချင်းများအုပ်စုလိုက် လျှောက်လည်သည့်အခါများတွင်မူ ဟိန်းထက်နှင့် ယုပွင့်တို့က အတွဲဖြစ်၍ ကျန်ရှိသော သင်းကွဲနှစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ကျွန်တော်နှင့် စုမြတ်ကတစ်တွဲ ဖြစ်သွားလေသည်၊ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အနေဖြင့် စုမြတ်က ခင်ဖို့ကောင်းလေသည်… တချို့သော ဝါသနာများလည်း ကျွန်တော်နှင့်တူလေသည်။
ဇန်နဝါရီလကုန်ခါနီး တတိယတစ်ပတ်၏ တနဂ်နွေ ညနေခင်းတစ်ခုတွင် ဖြစ်သည်၊ ကျွန်တော်တို့သူငယ်ချင်းအဖွဲ့သည် သချာ်ဘာသာရပ်တွင် ခက်ခဲသော အခန်းတစ်ခန်းအား စာအတူစုလုပ်မည်ဟု အမည်ခံကာ ကျောင်းဝန်းထဲ၌ ကော်ရစ်ဒါတစ်ခုတွင်ချထားသော ခုံတန်းများပေါ်တွင် မုန့်ထုပ်များဖောက်စား၍ လေဖုတ်နေကြလေသည်။ စုမြတ်နိုးက စ၍
“ ဟိုအတွဲ လေများမနေနဲ့တော့… ချစ်ကြည်နူးချင်ရင် ကျောင်းရှေ့က အတွဲထိုင်ခုံဆီသွား… နောက်ဆုံးနှစ်ပုဒ်ပဲကျန်တော့တာ… တွက်လိုက်ရအောင်”
“ စုမြတ်ပြောတာဟုတ်တယ်…. မျက်စိနောက်လာပြီ… မြန်မြန်ပြီး မြန်မြန်ပြန်မယ် အဆောင်မှာ ခြင်းခတ်ဖို့ ချိန်းထားတာရှိတယ်”
ဟု ကျွန်တော်က ဆက်လက်၍ ထောက်ခံလိုက်လေသည်။ ထိုသို့ပြောလိုက်ကာမှသာ ပွတ်သီးပွတ်သတ်လုပ်နေသော နှစ်ယောက်သား ခွာကာ နောက်ထပ်တစ်ပုဒ် ဆက်တွက်ကြလေသည်။ တစ်ပုဒ်ပြီးသောအခါ ဟိန်းထက်က
“ စာတွက်တာတော်ရအောင်….. ပျင်းလာပြီ… ခေါင်းတွေလည်းနောက်လို့၊ နောက်နေ့မှ ဆက်တွက်ရအောင်”
ထိုအခါ အကုန်လုံးက
“ အင်း တော်ကြရအောင်”
ဟုထောက်ခံလေသည်။ ယုပွင့်က
“ ကို အအေးလေးသောက်ရအောင်၊ ယုပွင့် လီမွန်တီးအအေးချဉ်ချဉ်လေး သောက်ချင်တယ်”
ဟုပြောရာ ဟိန်းထက်က
“ အင်း ကိုလည်း ရေဆာနေတာ….. ကန်တင်းသွားဝယ်ကြမယ်လေ၊ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကော ဘာမှာဦးမလဲ”
“ ငါ့ဖို့ လက်ဘက်ထမင်းနဲ့ burn အချိုရည်တစ်ဗူး”
ဟု ကျွန်တော်က မှာလိုက်ရာ စုမြတ်နိုးက
“ ငါကတော့ ယံယံခေါက်ဆွဲကြော်ပဲ စားတော့မယ်၊ ဖျော်ရည်ကတော့ ဟိန်းထက်ဆီကပဲ ကပ်သောက်တော့မယ်”
“ နင့်ကို ဘယ်သူတိုက်မယ် ပြောလဲ”
“ မတိုက်လည်း သောက်မှာပဲ”
ထို့နောက် ယုပွင့်တို့အတွဲ ကန်တင်းဘက်သို့သွားရာ ကျွန်တော်နှင့် စုမြတ်နိုးသာ ကော်ရစ်ဒါ၌ ကျန်ရှိခဲ့လေသည်၊ စုမြတ်က
“ နင် King selection ထဲ ပါတယ်ဆို၊ Welcome မှာ ဝတ်ဖို့ အဝတ်ဝယ်ပြီးပြီလား”
“ ပါလည်း king ရွေးပွဲမတက်တော့ဖူး၊ ပရိတ်သတ်ပဲ လုပ်တော့မယ်”
“ ဘာလဲ ရှက်လို့လား၊ ငါလည်း queen selection ထဲပါတယ်၊ ဝင်လျှောက်ကြည့်မလားလို့…. တက္ကသိုလ် အမှတ်တရပေါ့အေ”
“ ငါက welcome ကို ဘောလုံးပွဲလောက် စိတ်မဝင်စားလို့၊ စင်အောက်ကနေပဲ နင့်ကို အားပေးတော့မယ်….. Queen ကလည်း နင်ပဲရမှာပါ၊ ကျန်တဲ့သူတွေက နင့်လောက်ချောတာမဟုတ်ဖူး”
“ အမလေးမြှောက်နေပြန်ပြီ၊ လကုန် အိမ်ကပိုက်ဆံရမှ မုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်…. အခုတော့ မရှိသေးဖူး”
“ ငါက တကယ်ပြောတာဟ၊ နင်က ညိုချောဆိုတော့ ပိုပြီးတော့ နာမည်ကြီးတယ် ယောက်ျားလေးတွေထဲမှာ၊ ငါ့ကိုတောင် နင့်ဖုန်းနံပါတ် တကျီကျီ တောင်းနေကြတာ”
“ နင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ဖုန်းနံပါတ်မပေးနဲ့နော် ရဲမာန်၊ ငါမကြိုက်ဖူး”
“ အေးပါ မပေးပါဘူး…. နင်က ရည်းစားထားဖို့ စိတ်ကူးမရှိဖူးလား”
“ ငါက ရည်းစားထားဖို့ စိတ်ကူးမရှိဘူး၊ အချုပ်အနှောင်တွေ မကြိုက်ဘူး…. နောက်ပြီးတော့ ငါက broken family ကဆိုတော့ အချစ်ရေးကိစ္စတွေမှာ ဆိုက်ကိုနည်းနည်းရှိတယ်”
“ ဪ…ဟုတ်လား၊ နင်ရည်းစားမထားချင်တာလည်း ကောင်းပါတယ်… ငါအဖော်ရတာပေါ့၊ အကုန်အတွဲတွေနဲ့ဆို ငါတစ်ယောက်တည်း ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေမှာ”
“ ရဲမာန်နင့်ဆီမှာ ဗီဒီယိုအသစ်တွေရှိလား၊ သီချင်းလည်းရတယ် ငါ့ကို share ပေးဦး”
“ အင်း 3 idiots ဇာတ်ကားရှိတယ်၊ အဲ့ကုလားကား ကြည့်ပြီးပြီလား”
“ ဟင့်အင်း… မကြည့်ရသေးဖူး”
“ အင်း….. zaypa ဖွင့်လိုက်”
ကျွန်တော်နှင့် စုမြတ် ဇာတ်ကားကူးနေစဉ်မှာပင် ဟိန်းထက်တို့အတွဲ ကန်တင်းမှ အထုပ်များဆွဲကာ ပြန်လာကြလေသည်၊ ထို့နောက် တွက်ချက်ထားသော စာအုပ်များကို စာပွဲပေါ်ကရှင်းကာ အစားအသောက်များကို စားသောက်ကြလေသည်၊ စားနေရင်းနှင့် ယုပွင့်က ကျွန်တော့်အား
“ ရဲမာန် ဒီတစ်ပတ် စနေနေ့ လကုန်ရင် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မိတ္ထီလာမြို့ထဲ Ktv သွားပြီး သီချင်းသွားဆိုမလို့… လိုက်ဦးမလား”
“ အင်း….ဘယ်သူတွေပါလဲ”
“ ငါတို့အတွဲရယ် အတန်းထဲက သူငယ်ချင်းအတွဲတွေကောပါမှာ နောက်ပြီး ကွန်ပြူတာ တက္ကသိုလ်တက်နေတဲ့ ငါ့အစ်မတဝမ်းကွဲရော ပါမှာ”
“ ဟုတ်လား…. စုမြတ်ကော လိုက်မှာလား”
ဟု ကျွန်တော်က မေးလိုက်ရာ စုမြတ်က
“ နိုးပါ….ဒီတစ်ပွဲတော့ ငါမလိုက်တော့ဘူး၊ အမေက အိမ်ပြန်လာခဲ့ဦးဆိုလို့ သောကြာနေ့ကတည်းက အိမ်ပြန်မလို့”
“ ဟေ ငါတော့ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေတော့မှာပဲ”
ဟု ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။
စနေနေ့ နေ့လည်ခင်း ၁၁ နာရီခွဲခန့်တွင် ဟိန်းထက်နှင့် ကျွန်တော်သည် မနက်စာစားပြီးသကာလ အဆောင်သို့ပြန်ခဲ့လေသည်၊ အဆောင်ရောက်သည့်အချိန်တွင် ဟိန်းထက်က
“ ဟေ့ရောင်…… ခဏနေမြို့ထဲ ktv သွားမှာ လိုက်မှာလား”
“ အင်း လိုက်ခဲ့မယ်လေ… မဟုတ်လည်း အဆောင်မှာ ပျင်းစရာကြီး၊ ကြည့်စရာ ဇတ်ကားလည်း ကုန်သွားပြီ”
ထိုသို့ဖြင့် လူစုပြီးသည့်အခါတွင် သပြေဝမှ မိတ္ထီလာမြို့ပေါ်သို့ အုပ်လိုက်ကြီး ချီတက်ကြလေသည်၊ Ktv သို့ ရောက်သောအခါတွင် မိသားစုခန်းတစ်ခန်းယူ၍ စားစရာအနည်းငယ်မှာယူပြီး မိုက်ခဲကြလေတော့သည်။ တစ်ပုဒ်နှစ်ပုဒ်ဆိုပြီး၍ သွေးပူလာသည့်အချိန်တွင် ယုပွင့်၏ အစ်မတဝမ်းကွဲ ရောက်လာလေသည်၊ ယုပွင့်က
“ အစ်မရေ…ရောက်လာပြီလား၊ ဒါကဟိန်းထက်တဲ့… ညီမပြောပြောနေတဲ့ ညီမဘဲလေ…၊ သူကတော့ ဟိန်းထက်သူငယ်ချင်း ရဲမာန်တဲ့”
“ ရဲမာန်….ဒါငါ့အစ်မ တဝမ်းကွဲ၊ နန်းသိရိကျော်တဲ့”
“ ဟင်…..အစ်မက ရှမ်းလား၊ ယုပွင့်က ဗမာပါ”
လို့ ကျွန်တော်ကပြောရာ မနန်းသိရိကျော်က
“ မဟုတ်ဘူး မောင်လေး…. အမက ရှမ်းကပြား…. အဖေက ယုပွင့်တို့ဘက်က… အမေက တောင်ကြီးကရှမ်း”
“ ဒါကြောင့် အစ်မက ယုပွင့်ထက် ပိုချောနေတာပေါ့လို့”
ကျွန်တော်က မြောက်ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ မနန်းသိရိကျော်က ရယ်၍
“ မောင်လေး မျက်စိကောင်းတယ်၊ ဘာစားချင်လဲပြော”
“ တော်ပါပြီဗျာ”
နာရီဝက်ခန့်ကြာပြီးချိန်တွင် တစ်ယောက်တစ်ပုဒ်နှုန်းခန့် ဆိုပြီးကြလေပြီ၊ မိုက်ခဲရသောသူများမှာ အာခေါင်ခြောက်၍ ရေမှာတဲ့သူကမှာ၊ ယောက်ျားလေးတွေကတော့ စည်ဘီယာမှာသည်၊ မိန်းကလေးတစ်ချို့ကတော့ spy နာမည်ရှိ အပျော့စားဝိုင် မှာသောက်ကြသည်၊ အသောက်နိုင်ဆုံးမှာ ယုပွင့်၏ အစ်မ နန်းသိရိကျော်ပင် ဖြစ်လေသည်၊ စိတ်ညစ်စရာရှိတာလား…. ပျော်လို့ပဲလားတော့မသိချေ၊ သူတစ်ယောက်ထည်း သောက်ရင်းသောက်ရင်းဖြင့် တစ်နာရီခန့်အကြာတွင် သုံးပုလင်းပြောင်လေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်အပါအဝင် တချို့သောမိန်းကလေးများက spy အနက်ရောင်ဝိုင်လေးသောက်ပြီး မူးနေသည်ကို ထိုင်ကြည့်နေရလေသည်၊ သူတို့မူးနေသူအချင်းချင်းပင် မိုက်လု၍ သီချင်းလုဆိုလိုက်၊ မြူးတဲ့သီချင်းဖွင့်ရင် ဝင်ကလိုက် လုပ်နေလေသည်၊ ထိုအခါာမိန်ကခလေးများ မူးရင်လည်း တော်တော်ဆိုးပါလားဟု တွေးမိလေသည်။
တစ်နာရီကျော်သောအခါတွင် တစ်ဆက်ရှင်ပြည့်သွား၍ နောက်တစ်ဆက်ရှင်ထပ်ယူပြီး ပြန်ကကြလေသည်၊ ဘီယာတစ်ဂျားလောက်သောက်သော ယောက်ျားလေးများအဖို့ မူးသည်ဟုတောင် မဆိုနိုင်…. ပဂတိအတိုင်း အကောင်းသက်သက်ရှိသေးသည်၊ သို့သော် ဝိုင်လေးသုံးလုံးလောက်နှင့် ခွက်ထိုးခွက်လန်မူးသည်ကိုတော့ အံသြမိလေသည်၊ မူးရူးနေသော မိန်းကလေးများအဖွဲ့ကို ယောက်ျားလေးများက ပြန်ထိန်းပေးနေရသည်။
၂၁ ရာစုနှောင်းပိုင်းသည် ယောက်ျားလေးများအတွက် အရင်ရာစုနှစ်များထက် ပို၍ခက်ခဲလာသည်မှာ ယခုဖြစ်စဉ်ကို ဥပမာထား၍ သိနိုင်လေသည်၊ နောက်ထပ် တစ်နာရီပြည့်သောအခါတွင် အမူးသမားအမျိုးသမီးအဖွဲက နောက်တစ်ဆက်ရှင်ထပ်တောင်းဆိုရာ ဒီတစ်ခါနောက်ဆုံးဟု အကုန်လုံး သဘောတူလိုက်ပြီး ဆက်လက်၍ မိုက်ခဲကြပြန်သည်၊ ကျွန်တော်၏စိတ်အခြေအနေမှာ ခေါင်းတွေမူး၍ မအီမလည်ဖြစ်နေလေသည်။ ခင်ဗျားတို့ပဲ စဉ်းစားကြည့်ကြ…. အဖွဲ့လိုက် ပျော်ဖို့အလို့ငှာ ကာရာအိုကေလေး လာဆိုပါတယ်.. ပျော်ရတာကနည်းနည်း အမူးသမားလိုက်ထိန်းရတာက များနေလေသည်၊ ဒီအတိုင်းထွက်သွား၍လည်းမကောင်း၍သာ အောင့်အီးသည်းခံနေရလေသည်၊ ဘုရားသခင်ကျေးဇူးတော်ဖြင့် နောက်ဆုံးဆက်ရှင် တစ်နာရီပြီးမှသာလျင် သက်ပြင်းချနိုင်လေတော့သည်။
Ktv အခန်းထဲကနေထွက်၍ ဆိုင်ကယ်ပါကင်သို့အရောက်တွင် ကျွန်တော်သည် အညောင်းဆန့်၍ လတ်ဆက်သော လေညင်းများအား ခံစားနေသခိုက်…… ယုပွင့်က
“ ရဲမာန်ရေ….ကူညီပါဦး”
ဟုပြောရာ ကျွန်တော်က
“ ဟင်….ဘာလဲ ငါကြောက်တောင်ကြောက်လာပြီ”
“ ငါ့အစ်မကို ကွန်ပြူတာတက္ကသိုလ်ဘက်ကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးပါလား….. သူအခု တော်တော်မူးနေလို့ ဆိုင်ကယ်မစီးနိုင်ဘူး…… ပြီးတော့ အခုကို ၆ နာရီရှိနေပြီ… ခဏနေ ညနေစောင်းတော့မှာ…. သူတို့ကျောင်းကလည်း နည်းနည်းဝေးလို့”
“ ပြန်လိုက်ပို့တာက ရပါတယ်….. သူ့ဆိုင်ကယ်ကို ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ”
“ ငါပဲစီးသွားလိုက်မယ်…… မနက်ဖြန်မှအစ်မကို ငါ့အဆောင် ပြန်လာယူခိုင်းလိုက်မယ်”
“ အေးအေး…ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်က ****** လမ်းကနေသွားရတာမလား”
“ အေးအေး…ကျေးဇူးပါ သူငယ်ချင်းရယ်… ငါ့အစ်မကို သေချာလိုက်ပို့လိုက်ဦးနော်”
“ အေးပါ အေးပါ…. သူ့ပို့ပြီးပြန်လာရင် ငါတော့ညနက်တော့မှာပဲ.. ရတယ် မိတ္ထီလာက ငါ့အဒေါ်အိမ်မှာပဲ ဝင်အိပ်လိုက်တော့မယ်”
ထို့နောက် အမူးလွန်နေသော မနန်းသိရိကျော်အား ဆိုင်ကယ်ပေါ်သို့တင်ခေါ်ကာ သူတို့ကျောင်းရှိရာလမ်းဖက် မောင်းနှင်ခဲ့လေသည်၊ မူးနေသောဆရာမက ဆိုင်ကယ်နောက်ကနေ အသာမလိုက် တစ်လမ်းလုံး ပွားလာလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်က အာလေးလျှာလေးဖြင့်
“ မောင်လေး…. မောင်းယေးမှာ ရည်းစားရှိလား”
“ မရှိသေးပါဖူး”
“ အဲ့တာဆို အစ်မနဲ့တွဲပါလား…. ဘယ်လိုလဲ တွဲကြမယ်လေ”
“ ကျွန်တော်က ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ချစ်ခွင့်ပန်ထားတာ၊ သူက အဖြေပြန်ပေးတော့မှာ”
“ အဲ့တာဆို အခုအဖြေမရသေးဘူးမလား…..မရသေးခင် တွဲမယ်လေ..ခစ်… အခုမှ ရည်းစားမှမဖြစ်သေးတာ”
ဟု ပြောရာ ထိုအမူးသမားမအား မသိချင်ယောင်ပင်ဆောင်နေလိုက်လေသည်၊ ကိစ္စက ထိုမျှနှင့်မပြီး…. ငြိမ်သွားတာ ၅ မိနစ်ပင်မကြာသေး…. ဆရာမက
“ မောင်လေး ဆိုင်ကယ်ခဏရပ်ပေးဦး…. အစ်မရှူးပေါက်ချင်လို့”
“ ဘယ်နားပေါက်မှာလဲ…ဘေးမှာခြုံလည်းသိပ်မရှိပဲနဲ့”
“ ရပ်မှာသာရပ်စမ်းပါ…. ညနေ မှောင်နေပြီ ဘယ်သူမှတွေ့မှာ မဟုတ်ပါဖူး”
ဟုပြောလေသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း…. ငါ့ကိစ္စမှမဟုတ်တာ သူ့ဘာသာ အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲဟုဆိုကာ လူရှင်းသည့်နေရာတွင် ရပ်ပေးလိုက်လေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်သည် ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းပြီး သူ့ပိုက်ဆံအိတ်အားပေးကာ မောင်လေးကြည့်ပေးထားဦးနော်ဟု ပြော၍ ယိုင်ထိုးထိုးဖြင့် ခြုံထဲဝင်သွားလေသည်၊ လူကသာ မူးနေတာ….. ပိုက်ဆံအိတ်ပျောက်မှာတော့ ကြောက်လေသည်…. အရူးပါးပါတကား၊ သူမ ခြုံတိုးနေစဉ်တွင်.. ဒီနေ့စနေနေ့ဖြစ်သဖြင့် ဆရာမဝသုန်ဆီ ဖုန်းဆက်ရမည့်နေ့ဖြစ်သည်ဟု တွေးမိလေသည်။ သို့သော် ဒီအခြေအနေဖြင့် ဖုန်းဆက်ရန် အဆင်မပြေချေ… ထို့ကြောင့်
“ ဒီနေ့ အဒေါ့်အိမ်မှာ ထမင်းစားခေါ်ထားလို့ ညအိပ်ဖြစ်မှာမို့လို့ ဖုန်းမဆက်တော့ဘူးနော်…. မမရေ… good night ပါ”
ဟု message ပို့လိုက်လေသည်၊ ပို့ပြီးပြီးခြင်းပဲ မနန်းသိရိကျော် ပြန်လာလေသည်။ သူမက
“ သွားရအောင်…မောင်လေးကော မပေါက်တော့ဘူးလား”
“ မပေါက်တော့ဘူးး…. အစ်မ ဘောင်းဘီဇစ် မပိတ်ရသေးဖူး ပိတ်လိုက်ဦး”
ဟု ပြောရာ
“ အားရှက်လိုက်တာ…မောင်လေး တွေ့သွားတယ်ပေါ့…. ဘာအရောင်လေးလဲ”
ဟု ပြန်ရစ်နေသဖြင့်
“ မိုးချုပ်တော့မယ် အစ်မရေ… ပြန်ရအောင် ကျေးဇူးပြုပြီး”
“ အင်းပါ အင်းပါ…. ဒါလေးစတာကို ဒေါသချည်းပဲ”
ကျွန်တော့်၏စိတ်ထဲတွင် အင်း မဖြစ်တော့ပါဖူး….. မြန်မြန်လိုက်ပို့မှပါဟုတွေးပြီး ဆိုင်ကယ်ကိုအရှိန်တင်လိုက်လေသည်၊ ဆိုင်ကယ်ကို အရှိန်ဖြင့်မောင်းမည်ခါစရှိသေးသည် အနောက်ကပါလာသော မနန်းသိရိကျော်က တအိအိဖြင့် ငိုလေတော့သည်၊ မိန်းကလေးများသည် မူးနေသည်ဖြစ်စေ ပုံမှန်အတိုင်းဖြစ်စေ စိတ်အပြောင်းအလဲ သိပ်မြန်ကြလေသည်။ စောနကပင် တခိခိနှင့် ကျွန်တော့်အားစနေသော သူသည် အခုအခါ ငိုနေပြန်လေသည်၊ ထိုစဉ်က မိန်းမအထာမနပ်သောသော ကျွန်ုပ်သည် ဘာအမှားများလုပ်လိုက်လို့ ငိုသွားတာလဲဟု တွေးကာ….
“ အစ်မ ဘာဖြစ်တာလဲ…. အမြန်မောင်းတာ ကြောက်လို့လား…. စောနက ဘောင်းဘီဇစ်အကြောင်းာပြောလိုက်လို့ ရှက်သွားတာလား”
ဟု မေးလိုက်လေသည်။ မနန်းသိရိကျော်က
“ အီး….ဟီး…ဟီး… သူ့ကိုမကျေနပ်ဖူး.. မကျေနပ်ဖူး”
ဟုဆိုကာ ကျွန်တော့်နောက်ကျာအား ထုလေတော့သည်၊ ငါတော့ စိတ်ညစ်တော့တာပါပဲဟု တွေးကာ
“ အစ်မ ဘာဖြစ်နေတာလဲ….ဘာလုပ်မိလို့လဲ”
ဟုမေးသောအခါ ဘာမှပြန်မဖြေပဲ
“ အီး…အီး..အီး”
ဟုသာ ဆက်ငိုနေလေတော့သည်၊ ထို့ကြောင့် လမ်းဘေးတစ်နေရာတွင် ဆိုင်ကယ်အား ခဏရပ်ပြီး ပြန်ချော့ရလေတော့သည်။
“ အစ်မ မငိုနဲ့တော့လေ….. နေဝင်မိုးချုပ်ကြီးငိုရင် သရဲဝင်စီးတတ်တယ်”
ဟု ကလေးများအား ခြောက်သလို ပြောကြည့်လိုက်လေသည်၊ သရဲနှင့်ခြောက်မှသာ နည်းနည်းအငိုရပ်သွား၍
“ ဟင့်…ဟင့်..ဟင့်”
ဆိုကာ ရှိုက်သံကြီးဖြင့်
“ အစ်မရည်းစားလေ…..အစ်မကို သစ္စာဖောက်တာ…. ကျောင်းပြီးရင် ယူတော့မှာကို…… အခုဖိုင်နယ်ရောက်ပြီ.. သူနဲ့တွဲလာတာလည်း နှစ်နှစ်ကျော်ပြီ…. အဲ့တာကို GTC က ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ အစ်မမသိအောင် ထပ်တွဲတယ်”
“အဲ့တာဆိုဖြတ်လိုက်ပေါ့ အစ်မရဲ့”
“ အီး….. အစ်မလည်း အစက အစ်မကို ပျင်းလို့ ခဏအပျော်ရှာတာမျိုးထင်လို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးပေမယ့် အခုတော့ အဲ့ကောင်မလေးနဲ့သူ တည်းခိုခန်းသွားတာ အစ်မသူငယ်ချင်းပြောမှ သိရတယ်…. အီး… ဟန့်…. ဟန့်”
“ တစ်ခါခြံခုန်ရင် နောက်တစ်ခါလည်း ထပ်ခုန်မှာပဲအစ်မရဲ့ အချိန်မလွန်ခင် လမ်းခွဲလိုက်ပေါ့”
“ အီး…ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ သူနဲ့က အိမ်ချင်းလည်းသိ မိဘတွေကလည်း သဘောတူပြီးပြီ ဖိုင်နယ်ပြီးရင် ယူမလို့ကို…. သူကခြေရှုပ်တယ်”
ဟုပြောရာ ကျွန်တော်လည်း စိတ်မရှည်တော့သဖြင့်
“ အစ်မလည်း မယူခင် ဘဲတစ်ပွေနဲ့ ပြန်ရှုပ်လိုက်ပေါ့… သူ့လိုပြန်လုပ်လိုက်”
ဟုပြောရာ မနန်းသိရိကျော်က ကျွန်တော့်ဖက်လှည့်ပြီးတော့
“ အင်း… မောင်လေးပြောတာာဟုတ်တယ်…. အဲ့တာမှ အဲ့ကောင် မခံချိမခံသာဖြစ်မှာ.. မောင်လေး အစ်မကို ကူညီပါလား”
ဟုမေးရာ ကျွန်တော်က ဟိုက်… ဂွတော့ကျပြီ ငါ့ဖက်ပြန်ပြီး အမှုပတ်ပြန်ပဟ ဟုတွေးမိကာ
“ ကျွန်တော်တော့ မဖြစ်ပါဘူး အစ်မရယ်….. မြန်မာဇာတ်ကားတွေထဲကလို ဟန်ဆောင်ရည်းစား ဘာညာ ဟန်မဆောင်ပေးနိုင်ဖူးနော်…. ပြီးတော့ ကျွန်တော်လိုက်နေတဲ့သူလည်းရှိတယ်…. တော်ကြာ သိသွားရင် မကောင်းဘူး”
“ရတယ် မောင်လေး….. အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး… ဒီတစ်ညပဲ ကူညီပါ…. အစ်မကောင်လေးသွားနေကြ သူ့အသိတည်းခိုခန်းသွားပြီ မောင်လေးနဲ့ တစ်ခန်း ယူလိုက်မယ်…. သူ့အသိက သူ့ကိုပြန်ပြောမှာပဲ…. လုပ်ပါ ကူညီပါနော်…. အစ်မ ဘယ်သူ့ကိုမှပြန်မပြောပါဖူး”
ဟုပြောလာရာ ကျွန်တော်က ခေါင်းကုတ်၍
“ အင်းအင်း အစ်မသဘော…. ဒီတစ်ညပဲနော်… သွားရအောင်.. တအားမှောင်လာပြီ…. လုယက်တဲ့သူတွေနဲ့ တွေ့နေဦးမယ်.”
“ အဲ့တာဆိုမောင်လေး….**** ရွာနားရောက်ရင်**** တည်းခိုခန်းရှိတယ်…. အဲ့ဒီဝင်လိုက်မယ်”
ဒီလိုနှင့် တည်းခိုခန်းသို့ရောက်သောအခါ ဧည့်ကြိုကောင်တာတွင် မနန်းသိရိကျော်ကိုယ်တိုင် အခန်းယူလေသည်၊ ကျွန်တော်အဖို့မှာမူ မိန်းကလေးနှင့် ပထမဦးဆုံး တည်းခိုခန်းလာသည်မှာ ပထမဆုံးဖြစ်သည်မို့ ရှို့တို့ရှန်းတန်းဖြစ်နေလေသည်၊ အရှက်ပြေ ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ကြည့်နေတုန်း မနန်းသိရိကျော်က
“ မောင်လေး…. မှတ်ပုံတင်ပါတယ်မလား ပေးဦး”
ဟု ပြောကာမှ ကယောင်ကတန်းဖြင့် ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ မှတ်ပုံတင်ကို ထုတ်၍ ပေးလိုက်လေသည်။ အခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါတွင် မနန်းသိရိကျော်က ကိုယ်လက်သတ်လိုက်ဦးမယ်ဟုဆိုကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်၊ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ဆိုင်ကယ်သော့ကို စားပွဲပေါ်ပစ်တင်ကာ တစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ချလိုက်လေသည်၊ စိတ်ထဲတွင်လည်း ငါဘယ်လိုဖြစ်တာပါလိမ့်….. လွန်ခဲ့သော ၆ နာရီခန့်ကပင် မနန်းသိရိကျော်နှင့် တွေ့ပင်မတွေ့ဖူးသေး အခုတော့ တည်းခိုခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ညအိပ်ရလေဦးမည်၊ ဇာတ်ကားတွေထဲကလို ဖက်လုံးခြားပြီး အိပ်ရမှာလား ကုတင်အောက်ပဲ ဆင်းအိပ်ရမှာလားဟု တွေးနေလေသည်၊ ထိုအချိန်တွင် မနန်းသိရိကျော်က ရေချိုးခန်းထဲကနေ တည်းခိုခန်းသုံး တဘက်အဖြူရောင်လေးပတ်ကာ ထွက်လာလေသည်၊ ထို့နောက် ကျွန်တော့်ရှေ့သို့ရပ်ကာ…
“ မောင်လေး….ဒီမယ်ကြည့်… အစ်မ မလှဘူးလား”
ဟုဆိုကာ ရင်စည်းထားသော တဘက်ဖြူအား ကျွန်တော့်ရှေ့မှာတင် ချွတ်ချလိုက်လေတော့သည်။ မနန်းသိရိကျော်သည် ကျွန်တော့်ရှေ့တွင် တစ်ဘက်ဖြူလေး ချွတ်ချလိုက်သောအခါတွင် သူမ၏ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ခန္တာကိုယ်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်သည် အရပ် ၅ ပေ ၄ လက်မ ခန့်ရှိလေသည်၊ ရှမ်းစပ်သောကြောင့် အသားအရေမှာ ဖြူဝင်းပေသည်၊ အရပ်ပုသော်လည်း ရင်သားနှင့်တင်ပါးမှာမူ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေး ဖြစ်လေသည်။ ပုပေမယ့် ကိတ်သော ပုကိတ်လေးဖြစ်သည်၊ နို့များမှာ ထန်းသီးအရွယ်လောက်ရှိပြီး အောက်သို့တွဲမကျနေပဲ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလေသည်၊ နို့အုံမှာမူ အသားဖြူသူဖြစ်သောကြောင့် ဖြူဝန်းနေသော်လည်း နို့သီးခေါင်းမှာမူ အညိုရောင်သန်းနေလေသည်၊ အောက်ကပိပိမှာလည်း အမွှေးများရှင်းလင်းထား၍ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းလေးကို တွေ့နေရလေသည်၊ ယခုလို မိန်းမပျိုတစ်ဦး၏ ခန္တာကိုယ်အား အဝတ်အစားမပါပဲ ကိုယ့်ရှေ့တွင် ရပ်နေသည်ကို မကြုံဖူးသေးသောကြောင့် ကျွန်တော်သည် ငါးစက္ကန့်မျှ ကြက်သေသေကာ ကြည့်မိနေလေသည်။ (ကြည့်လို့လည်းကောင်းတာကို… ဟိဟိ😁😁)
“ အစ်မ….ဒါဘာလုပ်တာလဲ”
ဟု ကျွန်တော်မေးသည်ကို ပြန်မဖြေပဲ ထုံးထားသောဆံပင်ကို ဖြေ၍ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် လာထိုင်လေသည်၊ ဂျင်းဘောင်းဘီခံထားသော်လည်း သူမဖင်ကြီး၏နူးညံမှုကို ပေါင်တံကတဆင့် ခံစားနေရလေသည်၊ ထိုင်ပြီးပြီးချင်း သူမ၏နောက်ကျောကို ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲသို့ မှီလိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော်က
“ အစ်မ ဖြစ်ပါ့မလား…… ကျွန်တော်က ဘာအကာအကွယ်မှမပါဘူး”
“ အိုးကမပူ စလောင်းကပူမနေစမ်းပါနဲ့….. အစ်မဘာသာ ကြည့်ရှင်းပါ့မယ်”
ဟုဆိုကာ ခေါင်းကို အနောက်ဖက်စောင်း၍ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းအား နမ်းလိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း သူမ၏နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးကို ပြန်လည်စုပ်နမ်းပေးလိုက်လေသည်၊ နမ်းနေရင်းနှင့် ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင်..ဒီလိုမဖြစ်သင့်ဘူး ထင်တယ်နော်ဟု တွေးမိသဖြင့် နမ်းနေသည်ကို ခဏရပ်လိုက်လေသည်။ (ထိုစဉ်က လူရိုးလူဖြောင့်လေး ဖြစ်သဖြင့် အဲ့ဒီလိုတွေးမိလေခြင်းဖြစ်သည်….. ယခုမှု မမှည့်ခင်ကတည်းက စားချင်နေသော ကြောင်ဖားကြီး ဖြစ်နေလေပြီ😅)
“ မောင်လေးဘာဖြစ်တာလဲ…..ာအစ်မက မလှလို့လား”
“ အစ်မသိလား…. ကျွန်တော်က တကယ်တော့ အခြောက်၊ မိန်းကလေးတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူးရယ်”
လို့ ပြောလိုက်တော့ သူမက တခစ်ခစ် ရယ်လေသည်။
“ အခြောက်လို့သာပြောတာ အောက်ကအကောင်ကြီးကတော့ ခေါင်းထောင်နေပြီ၊ ဒါတောင် ဂျင်းဘောင်းဘီခံထားလို့”
ဟုပြန်လည်ပြောလေရာ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင် ခွံတောင်ကျွေးနေပြီပဲ မစားရင် လူညံ့ဖြစ်တော့မှာပဲဟု တွေးကာ
“ အစ်မ အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲ”
ဟု ပြောကာ သူမ၏ဂုတ်ကနေဆွဲ၍ နှုတ်ခမ်းချင်းပြန်လည် ဂဟေဆက်လိုက်လေသည်၊ နမ်းနေရင်း သူမ၏လျှာသည် ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ မထိခလုတ် ထိခလုတ် လာကစားလေသည်။ ဆရာကျော်၏ တပည့်ဖြစ်သော ကျွန်တော်သည် ပထမဦးဆုံးအကြိမ် အနမ်းဖြစ်သော်လည်း သီအိုရီပိုင်းပိုင်သောသူ ဖြစ်သဖြင့် ပြန်လည်၍ လျှာကို ဆော့ကစားပေးလေသည်၊. လက်ကလည်း မနန်းသိရိကျော်၏ နို့များကို ဖွဖွလေး နယ်ဆုပ်ပေးနေလေသည်….. အား…. ကျွန်တော့်အဖို့ နို့ကိုင်သည်မှာလည်း အတွေ့အကြုံအသစ်အဆန်းဖြစ်၍ ကိုင်ရသည်မှာ အိစိအိစိနှင့် အရသာတွေ့နေပေသည်၊ ပါးစပ်ကလည်း သူမအား အသက်ရှူခွင့်ပင်မပေး…. အားရပါးရ နမ်းပေးနေလေသည်…. သူမခံတွင်းနံ့လေးသည် အခုထိ ဝိုင်ရနံလေးရနေပေသေးသည်၊ လက်ကလည်း နို့ကလေးတွေကို ဖွဖွလေးနယ်ကိုင်လိုက်…. နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ညိုးနှင့်လက်မ ဖိချေပေးလိုက်နှင့် ဆွပေးနေရာ မနန်းသိရိကျော်မှာ စိတ်ထလာသည်ထင့်။ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်နေသော ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းလေးမှာ အရှေ့နောက်တွန်း၍ လှုပ်ရှားလာလေသည်၊ သူမက ကျွန်တော် အငမ်းမရ နမ်းနေသည်ကို လက်နှင့်တွန်းလိုက်ရင်း…
“ မောင်လေး… ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်၊ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ရတာ အစ်မ လည်ဂုတ် ညောင်းလာပြီ”
ဟု ပြော၍ ထိုင်ခုံပေါ်ကနေ ကုတင်ပေါ် ရွေ့လိုက်လေသည်၊ သူမသည် ကုတင်ပေါ်တွင် မိန်းကလေးဆန်စွာ ပက်လက်လေးလှဲနေလေသည်။ ကျွန်တော်သည် ကုတင်ပေါ်မတက်ခင် တီရှပ်ကိုချွတ်၍ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းလိုက်လေသည်၊ ဂျင်းဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်လိုက်၍ အတွင်းခံဘောင်းဘီသာ ချန်ထားပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်လေသည်၊ ကုတင်ပေါ်ရောက်သောအခါ သူမ၏အပေါ်မှနေ၍
“ အစ်မက ဆွဲဆောင်မှု တော်တော်ရှိတာပဲဗျ”
ဟု မြှောက်ပြောလိုက်ရာ သူမက တစ်ခုခုပြန်ပြောမည်အလုပ်တွင် နှုတ်ခမ်းလေးအား ဆွဲနမ်းလိုက်လေသည်၊ လက်ကလည်း သူမ၏စနေနှစ်ခိုင်ဆီ ပြန်ရောက်သွားလေသည်၊ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်း သူမမောသွားသည့်အခါတွင် နှုတ်ခမ်းအားအနားပေးပြီး မျက်နှာအနှံ့ကို အနမ်းဗုံးကျဲလေတော့သည်…၊ မျက်နှာပြီးနောက် သူမ၏ ဖြူဝင်းနေသော လည်တိုင်လေးအား နမ်းစုပ်လိုက်လေသည်။ မနန်းသိရိကျော်၏ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ချက်တုန်တက်သွားလေသည်၊ ကျွန်တော့်လက်ကလည်း သူမ၏ ပေါင်ခြံနားတစ်ဝိုက်ကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေသည်၊ ပြီးမှ သူမ၏ အမွှေးအမျှင်များ ကင်းရှင်းနေသော အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးအပေါ် ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။
ထို့သို့ အပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်နေရင်း လက်ခလယ်လေးကို ကွေး၍ အဖုတ်မြောင်းကြားလေးထဲ အောက်ကနေအပေါ်သို့ ပွတ်ဆွဲပေးနေသည်။ ပွတ်ဆွဲပေးရင်း သူမ၏ အဖုတ်အပေါ်နှုတ်ခမ်းသားလေးအပေါ်တွင် အစိလေးအားစမ်းမိလေသည်၊ ကျွန်တော်၏လက်ချောင်းအား အောက်ကနေအပေါ်သို့ဆွဲတင်ရင်း စောက်စိလေးနားသို့ရောက်သည့်အခါတွင် တစ်ချက် ပွတ်ပေးလိုက်လေသည်….၊ လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့လေးအား ဆော့ကစားပေးနေလေသည်၊ အပေါ်ကလည်းနမ်းလိုက်နှင့် လက်သိုင်းကစားပေးနေရာ ၅ မိနစ်ခန့်အကြာတွင် မနန်းသိရိကျော်တစ်ယောက် အသက်ရှူသံများမြန်ဆန်လာကာ တစ်ချီပြီးသွားလေသည်။
“ မောင်လေး… ဘောင်းဘီချွတ်တော့လေ… အစ်မချွတ်လိုက်မယ်နော်”
ဟုပြောကာ ကျွန်တော့်အောက်ခံဘောင်းဘီအား သူမ၏ လက်နှင့်ပင် ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေးရာ ကျွန်တော့်၏ အငယ်ကောင်ကြီးမှာ ခေါင်းတစ်ရမ်းရမ်းဖြင့် အမောက်ထောင်ထွက်လာလေသည်။
“ မောင်လေးက လူသာငယ်တာ…. အကောင်ကတော့ ကြီးသားပဲ”
“ ပုံမှန်ပါပဲ အစ်မရယ်”
“ အင်း ဟုတ်ချင်ဟုတ်မှာပေါ့… အစ်မဘဲကတော့ ပုတိုတိုလေး”
ဟုပြန်ပြောလေသည်၊ အမှန်တကယ်လည်း ကျွန်တော့်၏ ငယ်ပါမှာမူ အနောက်တိုင်းသားများလောက်မရှိသော်လည်း ပုံမှန်ဆိုဒ်ဝင်လေသည်။ စိတ်ထလာသည့်အခါတွင် ၅ လက်မနှင့် ၈ စိတ်လောက်ရှည်လေသည်၊ အဖေဗမာ… အမေဗမာ တို့ဆီမှ အမွေရခဲ့သော အညိုရောင် ဗမာ့လီးကြီးပင် ဖြစ်လေသည်။
“ မောင်လေး ဖြေးဖြေးချင်းထည့်နော်….. အစ်မဘဲနဲ့က သုံးခါလောက်ပဲနေဖူးသေးတာ မနေတာလည်းကြာပြီ”
“ အင်း…ဖြည်းဖြည်းပဲလုပ်ပါ့မယ်”
ဟုပြန်ပြောကာ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပုံစံကိုယူ၍ သူမ၏ ဖောင်းနေသော အဖုတ်လေးထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း တေ့ထည့်လိုက်လေသည်။
“ အား….မောင်လေးဖြည်းဖြည်း..အား”
ဟု ညည်းနေသော နှုတ်ခမ်းလေးအား တစ်ချက်နမ်းကာ ဒစ်လေးမြုတ်ရုံမြုတ်နေသော အဖုတ်ထဲသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းလိုက်လေသည်၊ လီးဒစ်မှတစ်ဆင့် အဖုတ်လေးထဲသို့ တစ်ဆစ်ဆစ် ဝင်သွားသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်၊ အထဲတွင် နူးညံသော ပန်းရောင်အတွင်းသားလေးများက လီးအားညစ်၍ ကြိုဆိုလေသည်၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းလိုက်ရာ လီးတံတစ်ချောင်းလုံး အဖုတ်လေးထဲသို့ဝင်သွားပြီး ဆီးခုံခြင်းထိတွေ့သည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်၊ သူမ၏ နို့များကို လက်ဖြင့် နယ်ပေးပြီး ပါးစပ်ကလည်း ထောင်ထွက်နေသော အညိုရောင်နို့သီးခေါင်းလေးကို ဘယ်တစ်ဖက်ညာတစ်ဖက် ပြောင်းစို့ပေးလေသည်…..၊ နို့ရည်မထွက်သော နို့ဖြစ်သော်လည်း စုပ်ရသည်မှာ အရသာရှိလှသည်။ ( မယုံရင် စို့ကြည့်ကြပါ😂)
ထို့နောက် အဖုတ်ထဲစိမ်ထားသော အငယ်ကောင်အား ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်ရှားလိုက်လေသည်။
“ အင်း….ရလားအစ်မ…နာရင်ပြောနော်”
“ အင်း….မနာတော့မနာဖူး… အထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ… ရတယ် မောင်လေး လုပ်… လုပ်”
ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ဒီတစ်ခေါက်ဆက်ဆံမှုက ပထမဦးဆုံးဖြစ်တာကြောင့် အရသာကို ဖြည်းဖြည်းချင်း မြည်းစမ်းကြည့်နေလေသည်..၊ ကျွန်တော့်လီးက သူမအဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း တဆစ်ဆစ် နစ်ဝင်သွားသည့်အရသာကို၎င်း.. အဖုတ်ထဲမှပြန်ထုတ်ချိန်တွင် အတွင်းနံရံသားများက လီးအားဆွဲညစ်ထားမှုကြောင့် ငါးမိနစ်ပင်မရှိသေး…. ပြီးချင်လာလေပြီ၊ သီအိုရီပိုင်းဘယ်လောက်ရရ လက်တွေ့ကြုံရသောအခါတွင်မူ အတွေ့အကြုံမရှိခြင်းမှာ ပေါ်လာတတ်လေသည်။ ကံကောင်းသည်က ဆရာကျော်၏ ဆိုဆုံးမမှုများအတိုင်း ဂွင်းထုရင်း သုတ်ထိန်းနည်းအနည်းငယ်ကျင့်ထား၍သာ တော်သေးသည်၊ ဒါတောင် မနန်းသိရိကျော်အဖုတ်က လီးအားတစ်ချက်တစ်ချက် ဆွဲညစ်သောအခါတွင် ပြီးချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရသည်၊ အပြာကားမကြည့်တာကြာ၍ ဂွင်းမပလေးသည်မှာလည်း ကြာပြီဖြစ်သောကြောင့် အခြေအနေ သိပ်မဟန်တော့..၊ ထို့ကြောင့် မနန်းသိရိကျော်အား အရင်ပြီးစေရန် ကြိုးစားလေတော့သည်၊ သူမကတော့ အသက်ရှူသံမြန်လာတာကလွဲပြီး ဘာမှမထူးခြားသေး၊ နို့များကိုဆော့ကစားနေသော လက်နှစ်ဖက်ကို သူမဂျိုင်းအောက်ကနေလျှို၍ ပုခုံးကို သေချာကိုင်လိုက်လေသည်။
“ အစ်မ…အဆင်ပြေလား”
“ အင်း….ကောင်းတယ်…မောင်လေး..လုပ်လုပ်”
အခြေအနေအရ အနည်းငယ်ကြမ်းလို့ရပြီဟု တွေး၍ သူမနှုတ်ခမ်းအား အငမ်းမရနမ်း၍ အောက်က မော်တာကို အရှိန်တင်လိုက်လေသည်။
“ ဗွတ်….ဗွတ်…ဖက်…ဖက်…အွင်းအွင်း….အွင်းးးးးး”
ထို့နောက် ပိုပြီး အရှိန်မြှင့်စေရန်အလို့ငှာ သူမ၏လည်ပင်းနားတစ်ဝိုက်အား စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်….၊ ပြီးနောက် သူမ၏နာရွက်လေးအား ငုံစုပ်ကာ နားရွက်ထဲသို့ လျှာလေးထည့်ပြီး ကလိပေးလိုက်လေသည်၊ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း အောက်ဖက်ကနေ ပုခုံးကိုချုပ်ပြီး အသေအကြေ လိုးပေးနေလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော် ကြာကြာမနေနိုင်တော့
“ အား….အား…မောင်လေး…. ကောင်းတယ်… အား… မြန်မြန်လေး… အား”
“ ကြိုက်လားအစ်မ… မောင်လေးလည်း ပြီးချင်နေပြီ”
“ ဖတ်…ဖတ်..ဖတ်….အု…အုအု…အင့်”
“ အား….ရှီး…အား…..ရှီး…ပြီးတော့မယ်… ပြီးတော့မယ်.. ပြီးတော့မယ် လုပ်လုပ် …. မောင်လေး”
“ အား….အား…ကောင်းတယ် မောင်လေး…. အင်း… အင်း”
“ ပြီးပြီ…ပြီးပြီ…မြန်မြန်လေး…. အွင်း… အွင်းအွင်း”
မနန်းသိရိကျော်အား အားရပါးရ ဆောင့်ပေးရာ နောက်ငါးမိနစ်ခန့်တွင် ဗိုက်သားလေးများ တုန်တက်လာကာ ဆယ့်ငါးစက္ကန့်လောက် အဖုတ်ထဲမှရှုံ့ပွ ရှုံ့ပွနှင့် ပြီးသွားလေသည်၊ သူမပြီးသွားသည်သေချာမှသာ ကျွန်တော်သည် တင်းထားသောစိတ်ကိုလျော့၍ ခြေထောက်တစ်ခုလုံးမှ အားအကုန်ယူကာ ဆောင့်လိုးပေးရင်း သူမ၏နူးညံသော အဖုတ်လေးထဲကို သုတ်ရည်များ ပက်ဖြန်းပေးလိုက်ပေသည်။
“ အား…. မောင်လေး ကောင်းတာ…. အစ်မ မောသွားပြီ… မူးနေတာတောင် ဘယ်ရောက်သွားလဲ မသိဘူး”
“ အမူးပြေဆေး ထိုးပေးလိုက်တာလေ”
ဟု ကျွန်တော်က ပြန်ပြောရာ
“ အပေါ်ကနေဖယ်ပေးဦး…. သန့်ရှင်းရေးသွားလုပ်လိုက်ဦးမယ်… ချွေးတွေနဲ့”
“ ဘယ်သူက ပြီးပြီပြောလို့လဲ… ဇာတ်လမ်းက အခုမှစမှာ”
“ ဟင်… မောင်လေး ပြီးသွားပြီ မဟုတ်ဖူးလား”
“ အဲ့တာက မြေစမ်းခရမ်းပျိုးတာ၊ အခုဟာက ဒုတိယအချီ…. အစ်မပဲ အိပ်နေတဲ့ကျားကြီးကို နှိုးလိုက်တာပဲ”
ဟု ပြောကာ သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပခုံးပေါ်ထမ်းကာ အောက်ကအင်ဂျင်အား ဖြေးဖြေးချင်း နိုးလိုက်လေသည်၊ တစ်ချီပြီး၍ ခေတ္တအနားယူနေသော ကျွန်တော့်လီးကြီးမှာ သူမ၏အဖုတ်ထဲတွင် ပြန်လည်နိုးထလာလေပြီ။
“ ဖွတ်…ဖွတ်…ဖွတ်…အင်း…အင်း”
မနန်းသိရိကျော်ကလည်း ပြန်လည်၍ မုဒ်သွင်းလိုက်လေသည်၊ စောနတုံးက ကျွန်တော့်၏သုတ်ရည်များနှင့် သူမ၏အဖုတ်ရည်များသည် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် ဖြေးဖြေးချင်းလိုးပေးရင်း အဖုတ်အတွင်းမှ စီးကြလာလေသည်၊ ဒီတစ်ခါတော့ တစ်ချီပြီးသွားပြီဖြစ်၍ ညီတော်မောင်မှာ အလျင်မလိုတော့….၊ မနန်းသိရိကျော်၏ ရှက်သွေးဖြာပြီး ထန်နေသော မျက်နှာလေးအား တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးနေလေသည်။
“ အင်း….အင်း…အင်း…မောင်လေး…မောင်လေး”
ဟူ၍ သူမ၏ပါးစပ်က ညီးနေလေသည်၊ ဗလုံးဗထွေးဖြင့် ဘာတွေပြောနေမှန်းလည်း မသိချေ။ မနန်းသိရိကျော်၏ ခြေထောက်များကို ပုခုံးပေါ်တင်ထားရာမှ ချလိုက်ပြီး သူမအား ပုဇွန်တုတ်ကွေးအနေအထားဖြင့် အိပ်စေလေသည်၊ ထို့နောက် အဖုတ်ထဲသို့ လီးအား တစ်စောင်းထည့်လိုက်လေသည်၊ ယခုတစ်ခါတော့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးသည် သဘာဝချောဆီများဖြင့် ပြည့်နေပြီဖြစ်၍ ပလွတ်ကနဲ ဝင်သွားလေသည်၊ ကျွန်တော်က သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးအားစို့၍ ပြန်လည်အရှိန်တင်လိုးပေးလိုက်လေသည်။
“ အင်း…အင်း…မောင်လေး…မမကောင်းလာပြီ…ဘတ်…ဘတ်”
“ မမနို့လေးကိုစို…အားပါးရစို့….ကောင်းတယ်…..လုပ်လုပ်”
“ အစ်မ…..ပုံစံပြောင်းရအောင် ဖင်လေးကုန်းပေး”
ဟု ပြောရင်း သူမ၏ သေးသွယ်သောခါးကနေ မထူ၍ လေးဘက်ထောက်ပုံစံ ပြောင်းလိုက်လေသည်၊ အရင်တုံးက အပြာကားများကြည့်ရင်း ဒီပိုဇေရှင်ကို စမ်းသပ်ကြည့်ချင်သည်မှာ ကြာလှလေပြီ၊ ယခုတော့ အကောင်အထည်ဖော်ခွင့်ရပြီ… ကံကောင်းတဲ့ ငါလေးပါလားဟု တွေးကာ ခါးကနေကိုင်၍ ဆောင့်လိုးလေး… လိုးပေးနေလေသည်။
“ အင့်….အင့်…..အစ်မဖင်လေးက ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ….. စီးနေတာပဲ”
“ လုပ်လို့ရောကောင်းတယ်လို့ ပြောလိုက်… မောင်လေး”
“ အင်း….လိုးလို့လည်းကောင်းတယ်….. ရော.. ရော့….. ဘတ်ဘတ်…. ဖုတ်ဖုတ်”
လိုးရင်းနှင့်ပင် ဖင်ကြီးအားဆုပ်ကိုင်၍ အရသာခံလေသည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့်မျှကြာသောအခါတွင် မနန်းသိရိကျော် ပြီးချင်လာလေသည်၊ ဒေါ့ဂီပိုဇေရှင် (doggy position) သည် သူမ၏ စောက်စိလေးကော အတွင်းနက်နက်ထိပါ ခံစားရပုံပေါက်လေသည်။
“ မောင်လေး….မြန်မြန်လေးလုပ်ပေး မမကောင်းလာပြီ…..အင်းအင်း”
“ ဖတ်ဖတ်ဖတ်………..ဖတ်ဖတ်ဖတ်”
“ အားရှီး…..အား…အား…အား..”
သူမ၏အဖုတ်ထဲက တစ်ချက်ဆွဲညှစ်သည်ကို ခံစားရ၍ ပြီးသွားသည်ကို သိရှိလိုက်လေသည်၊ ဒီတစ်ခေါက်တော့ နှိပ်စက်မည့်သူက ညှစ်ဆွဲသော အဖုတ်ကလေးမဟုတ်တော့၊ အထဲသို့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်မွှေမည့် ဗမာလီးကြီးအလှည့် ဖြစ်လေသည်၊ ထို့ကြောင့် သူမ၏ဂုတ်သားလေးများအား ကုန်း၍ခဲပြီး နမ်းလိုက်ကာ အနောက်ကနေ စကောဝိုင်းဝိုင်း၍ ညှောင့်လိုးလေး လိုးပေးလိုက်သည်၊ ကျွန်တော့်လီးကြီးအား ဒစ်မြုတ်ရုံသာ အဖုတ်ထဲချန်ထားပြီး အနောက်သို့ဆွဲထုတ်ကာ အဖုတ်ထည်းသို့ ပြန်လည်ဆောင့်ရင်း အဖုတ်ထဲသို့ မွှေပေးလိုက်သည့်အခါတွင် မနန်းသိရိကျော်၏ ခါးများပင်တောင့်ကာ ခေါင်းလေးပင် အပေါ်သို့ ထောင်တက်လာလေသည်။ ထိုသို့ တစ်ချက်ချင်း ထိထိမိမိ လိုးပေးလိုက်သည့်အခါတွင်……
“ ဟင့်….ဟင်…..အား…အားးး”
ဟု အော်သည်မှာ ရင်ခေါင်းအသံပင် ထွက်လာလေတော့သည်။
“ အားအား…မောင်လေးရေ……အား….မမကို သေအောင် လုပ်နေတာလား…. အားအား”
“ အား….အား…ပြီးပြီ…..အားအား”
ဟု ဆယ်စက္ကန့်ခန့်အော်ပြီးသကာလ မနန်းသိရိကျော်သည် အိပ်ရာပေါ်သို့ အရုပ်ကြိုးပြတ် လဲကျသွားလေသည်။ အပေါ်တွင် တက်ဆောင့်နေသော ကျွန်တော်ကား အခုထိ မပြီးသေးချေ….၊ သူမကတော့ အိပ်ရာပေါ်တွင် မှောက်လျက်လဲနေပြီဖြစ်သည်၊ သူမ၏ဖင်လုံးလုံးလေးအား ခပ်ဖွဖွလေးရိုက်ကာ အပေါ်ကနေဆက်၍ ညောင့်လိုးလေးလိုးပေးနေလေသည်၊ ဖင်လုံးလေးနှစ်ခြမ်းအား ဖြဲကြည့်သည့်အခါတွင် သူမ၏ခရမ်းရောင်စအိုဝလေးနှင့် အဖုတ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေသော အငယ်ကောင်အား တွေ့ရလေသည်၊ ၁၀ မိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာ၍ သူမ၏နောက်ကျောပေါ်မှောက်ချ၍ ဂုတ်ပိုးနှင့် လည်ဂုတ်တစ်ဝိုက်အား နမ်းပေးလေသည်၊ လက်ကလည်း အိပ်ရာခင်းအောက်ရောက်နေသော သူမ၏နို့လေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်လုံးလုံးလေးအား အားထည့်လိုးတော့လေသည်၊ အားနှင့်လိုးလိုက်တိုင်း သူမ၏ဖင်သားလေးကပြန်လည်တွန်းကန်ရာ ပို၍အရသာရှိလှလေသည်၊ သူမ၏ခန္တာကိုယ်တစ်ခုလုံးအား အုပ်မိုးကာလိုးနေခြင်းဖြစ်သောကြောင့် နူးညံလှသော ပေါင်သားများအားလည်း ထိတွေ့ရလေသည်….၊ ကာမအရသာကို ဒင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် ခံစားနေရလေသည်၊ သူမ၏နှုတ်ခမ်းကလည်း
“ အင်း…အင်း…..အင်း…မမပြန်ဖြစ်လာပြီ…မောင်လေးလုပ်လုပ်”
“ ကျွန်တော်ပြီးလိုက်တော့မယ်နော် မမ… အား…ရော့ကွာ…ရော…ရော့”
“ အင်း….အွတ်အွတ်….ပြီးလိုက်တော့…..အား…အား…အား”
“ ဖတ်ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်…အား….အား…အား……အားးးးးးးးးးးးး” (fuck combo ×2 ×3 ×4 ×5 ×6 ×7 ×8 ×9 ×10 ×11 ×12 x13 x14 👉👉👌👌👌🔥🔥🔥💦💦💦💦💦🌬🌬🌬🌈🌈🌈🌈🌈☄☄☄☄🌚🌚🌚)
ထို့နောက်တွင် နှစ်ယောက်သားအတူတူ ပြီးသွားကြလေသည်၊ သူမ၏ အဖုတ်ထဲကလည်း ရှုံ့ပွရှုံ့ပွဖြင့် ညစ်သလို ကျွန်တော့်လီးမှလည်း သုတ်ရည်များကို တစ်ဆစ်ဆစ် ညစ်ထုတ်ပေးလိုက်လေသည်၊ ကောင်းသည်မှာလည်း မပြောလေနှင့်….၊ နားထင်အကြောတစ်ဝိုက်ကို တစီစီနှင့်ပင် မြည်သွားလေသည်၊ ထို့နောက် နှစ်ယောက်လုံး အားစိုက်ထုတ်ရသည်များ၍ တုံးလုံးပက်လက်ပင် အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။
မနက်ရောက်သောအခါတွင် တည်းခိုခန်းမှကျွေးသော နံနက်စာအားစားပြီ check out လုပ်ရန် အခန်းတွင်းမှ ပစ္စည်းများကို သိမ်းနေလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်က
“ မောင်လေး…မနေ့ညကကိစ္စက လျို့ဝှက်ချက်နော်… ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်မပြောပြနဲ့”
“ ဟုတ်အစ်မ အစ်မလည်း မပြောပြနဲ့နော ပြီးတော့ ဆေးသောက်ဖို့လည်း မေ့မနေနဲ့ဦး”
“ ရာသီရက်တော့လွတ်ပါတယ် စိတ်ချရအောင်တော့ ဝယ်သောက်လိုက်မယ် လိုက်ပို့ရင်းနဲ့ ဆေးဆိုင်တွေ့ရင် ရပ်ပေးဦး”
“ ဟုတ်အစ်မ”
“ ရဲမာန်တို့များ အခြောက်လို့သာပြောတာ…. မနေ့က လုပ်လိုက်တာများ အခုထိ အစ်မဟာ ကျိန်းနေတုံးပဲ”
“ အစ်မက လှလို့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူး ဖြစ်သွားတာ… ဆောတီး”
မနန်းသိရိကျော်အား သူမ၏အဆောင်သို့လိုက်ပို့ကာ ကျွန်တော်သည် မိတ္ထီလာစီးပွားရေးတက္ကသိုလ်ဆီသို့ပြန်ခဲ့လေတော့သည်။
……………..
မနန်းသိရိကျော်အား ပြန်ပို့ပြီး အဆောင်သို့ရောက်သောအခါ ၉ နာရီထိုးခါနီးနေလေပြီ၊ အပျင်းကြီးသော ဟိန်းထက်တောင် ရေမိုးချိုးပြင်ဆင်ကာ ကျောင်းသွားရန် အဆင်သင့် ဖြစ်နေလေပြီ၊ ကျွန်တော် အခန်းထဲဝင်လာတော့ ဟိန်းထက်က
“ ဟေ့ရောင် လာတာ နောက်ကြလှချည်လား….. အတန်းမတက်တော့ဘူးလား”
“ အင်း…. နေ့လည်ချိန်မှ တက်တော့မယ်၊ ရေချိုးပြီး ပြန်အိပ်လိုက်ဦးမယ်”
“ မင်းကြည့်ရတာ…..ဘောလုံးပွဲကို သုံးပွဲဆက်ကန်ခဲ့ရသလိုပဲ…. ပြိုင်းနေတာပဲ”
“ မနေ့ညက ငါ့အဒေါ်တို့အိမ်မှာ လုပ်အားပေးလိုက်ရလို့”
တစ်ပတ်ခန့်ကြာသောအခါတွင် ကျွန်တော်တို့ BBA major ၏ Fresher Welcome ပြုလုပ်လေသည်၊ ကျွန်တော်နှင့် ဟိန်းထက်တို့အတွဲကတော့ ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ်အနေဖြင့် တက်ရောက်လေသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေး စုမြတ်နိုးကမူ queen selection ထဲပါဝင်၍ queen ဝင်ပြိုင်ရန် အလှပြင်ထားလေသည်၊ queen ပွဲလမ်းမလျှောက်ခင် back stage နောက်၌ စုမြတ်နိုးအား သွားနှုတ်ဆက်လေသည်။
“ အိုး…. မြတ်နိုးတစ်ယောက် ချောနေပါလား… မိတ်ကပ်စားသားပဲ နင်က”
ဟု ကျွန်တော်က မြောက်သလို နောက်သလို စနောက်လိုက်လေသည်။
“ နင်ကတော့ မိတ်ကပ်ဖို့လည်း ချောလာမှာမဟုတ်ပါဘူး”
ဟု ပြန်ပက်လေသည်။
“ ဟဲ… ယုပွင့် ငါ့ဆံထုံးထဲ ပန်းလေးသီပေးပါလား… တစ်ယောက်တည်းလုပ်ရတာ အဆင်မပြေလို့”
ဟု စုမြတ်နိုးက ယုပွင့်အား အကူအညီတောင်းလိုက်လေသည်၊ သူတို့မိန်းကလေးကိစ္စများ ပြင်ဆင်နေချိန်တွင် အခန်းထဲနေလို့မကောင်း၍ ဟိန်းထက်နှင့် ကျွန်တော် အပြင်ထွက်ကာ ကျောင်းသားကျောင်းသူများ ဖျော်ဖြေသော ကာရာအိုကေအစီအစဉ်များနှင့် တက္ကသိုလ်ပြဇာတ် အစီအစဉ်များကို ကြည့်ရှူ့နေကြလေသည်။
မောင်မယ်သစ်လွင်ကြိုဆိုပွဲ၏ အဓိက အစီအစဉ်တစ်ခုဖြစ်သော king & queen ရွေးပွဲအစီအစဉ်ကို နောက်ဆုံးတွင် ကျင်းပလေသည်၊ ကိုယ့်ငါးချဉ်ကိုယ်ချဉ်သည်တော့မဟုတ် queen selection များထဲတွင် ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း စုမြတ်နိုးက အလှဆုံးဖြစ်သည်မှာကတော့ အမှန်တာရားပင်ဖြစ်လေသည်၊ Stage စင်ပေါ်တွင် queen selection များ တစ်ယောက်ချင်း အလှပြလမ်းလျှောက်ပြီးနောက် စီစဉ်တင်ဆက်သူ စီနီယာနှစ်ယောက်က မေးခွန်းများမေးကြလေသည်၊ queen တစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ ခန္တာကိုယ်လှပရုံနှင့်သာမပြီးသေး၊ မေးသောမေးခွန်းများကို ထက်ထက်မြတ်မြတ် ဖြေတတ်ဖို့ကလည်း အရေးကြီးလေသည်၊ စုမြတ်နိုးအလှည့်ရောက်သောအခါတွင် သူမက နောက်ဆုံးမေးခွန်းတွင်
“ ကျွန်မကတော့ သူများအပေါ် မှီခိုနေရသူမဟုတ်ပဲ ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ် ကိုယ်ရပ်တည်နိုင်အောင် ကြိုးစားပြီး ထက်မြတ်ရည်မွန်တဲ့ အမျိုးသမီးကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်ပါတယ်”
ဟု ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောလိုက်ရာ အောက်ကပရိတ်သတ်များက သဘောခွေ့သွားကြလေသည်၊ နောက်ဆုံးတွင် စုမြတ်နိုးသည် မဲအပြတ်အသတ်ဖြင့် BBA major ၏ queen ဖြစ်သွားလေသည်။ (ဒီတွင် king selection ပြိုင်ပွဲဖြစ်သည့် ယောက်ျားလေး လူအနည်းစုထဲမှ ရှိစုမဲ့စု ပိန်ကပ်ကပ်ညှောင်ညှောင်…… ပုတိုတို ငမြောက်ငခြောက်တို့အကြောင်း ရေးရသည်မှာ လက်သန၍ တမင်တကာ ထိန်ချန်ထားခဲ့လေသည်….. ပုံ…. ၂၄မျက်နှာ😁😁)
“ မြတ်နိုး… နင်က မေဂျာကွင်း ဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ ငါတော့ ဒုက္ခရောက်ပြီဟ”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ရဲမာန်ရ…. နင်က ကွင်းလေးရဲ့ဘော်ဒါဖြစ်တော့ မျက်နှာပွင့်တာပေါ့ဟ”
“ အဲ့တာပဲကြောက်ရတာဟေ့…. အဆောင်က အစ်ကိုကြီးတွေက ငါ့ကိုခင်လို့ အရက်တိုက်တယ်ထင်နေတာ… ငါလည်းအစက မသိတော့ ရှယ်ကျိတ်တာကိုး… ပြီးမှ ဆရာတွေက နင့်ဖုန်းနံပါတ် တောင်းကြတာဟေ့”
“ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မ ပေးနဲ့နော်.. ရဲမာန်.. အခုတောင် ညညဖုန်းဝင်တာများလို့ စာလုပ်ရင် ဆိုင်းလန့်လုပ်ထားရတယ်”
“ ဟုတ်ပါပြီ ဆယ်လီမမရယ်…. ငါကတော့ ပိုက်ဆံလိုရင် နင့်ဖုန်းနံပါတ်ကို အဆောင်မှာ လေလံတင်ရမှာပဲ”
“ ငါဝယ်ကျွေးပါ့မယ်အေ….. ကွင်းကိစ္စတွေ ဘာညာတွေ ခဏထား အခုကို စာမေးပွဲနားနီးပြီနော် စာတွေလုပ်ရတော့မှာ”
“ အား….တက္ကသိုလ်ကလည်း အခုပဲပျော်မယ်ရှိသေး စာပြန်လုပ်ရတော့မှာပေါ့”
“ အင်း…. ကျူရှင်ဝိုင်းတွေတောင် စနေပြီတဲ့…… နင်ကော တက်ဦးမှာလား…. ယုပွင့်တို့အတွဲတော့ တက်မယ်ပြောတယ်”
“ နိုး… တက်တော့ဘူး နင်တက်မှာမလား…. မသိရင် နင့်ဆီကပဲ မေးတော့မယ်.. ငါက ကျောင်းချိန်တောင် မတတ်သာလို့ တက်ရတာ”
“ အေး..အေး..မသာ… အားနေ ဂုန်းဆင်းဖို့ပဲချောင်းနေ”
ဖေဖော်ဝါရီလကုန်ခါနီးလာတဲ့ အချိန်ရောက်တော့ ဆောင်ကုန်၍ နွေးဦးမှလေရူးများ တိုက်ခတ်လာလေပြီ၊ တက္ကသိုလ်တွင် စာမေးပွဲနီးသော်လည်း အေးဆေးဖြတ်သန်းရမည်ဟုထင်ခဲ့သော အတွေးမှာ တက်တက်စင်လွဲမှားခဲ့ကာ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း တွက်စာများ ကျက်စာများကို ဖင်ထောင်အောင် ကျက်ရလေသည်၊ အဆောင်တွင်လည်း အတန်းလစ် အရက်သောက် ဖဲရိုက် ပေပါသည် လေပါသည်ဟု သတ်မှတ်ထားကြသော စီနီယာအစ်ကိုကြီးများပင် ဖဲထုတ်အား ချောင်ထိုးပြီး စာအုပ်ကိုင်နေကြလေသည်၊ ယခင်က ၈ နာရီ ၄၅ မိနစ် လောက်မှ အိပ်ရာထသော ဟိန်းထက်ပင် ၆ နာရီတွင် နိုးစက်ပေးထကာ ဝူးဝူးဝါးဝါးနှင့် အခန်းထဲ စာကျက်နေလေသည်။
ကျွန်တော်သည်ကား အဆောင်တွင် စာလုပ်ရသည်မှာ ငြီးငွေ့၍ ကျောင်းဝန်းကော်ရစ်ဒါရှိ ခုံတန်းများဆီ စာသွားကျက်လေသည်၊ ၄၅ မိနစ်ခန့် စာလုပ်အပြီးတွင် လူက ငြီးစီစီဖြစ်လာလေသည်…. စာနှင့်ဓာတ်မတည့်သည်မှာ ပုံမှန်ပင်ဖြစ်လေသည်၊ နွေဦးရာသီ၏ လေရူးလေးက ဝှေ့တိုက်လိုက်သောအခါတွင် စာကျက်နေသောစိတ်သည် လေပွေလေးနှင့်အတူ အဝေးသို့ လွင့်စင်သွားလေသည်၊ စာလုပ်နေရင်း မဆီမဆိုင် ဆရာမဝသုန်ဖူးကို သတိရမိသည်။
ဒီစာမေးပွဲပြီးလျင် နေကြာပန်းလေးအား ချစ်ခွင့်ပန်ခဲ့သည်မှာ သုံးလပင် ပြည့်တော့မည်၊ ရလာဒ်ကောင်း ထွက်မည်ဟု မျှော်လင့်မိလေသည်၊ သူမနှင့်လည်း မကြာခဏဆိုသလို ဖုန်းတော့ဆက်သွယ်ဖြစ်ပါသည်၊ သူ၏လုပ်ငန်းခွင်အကြောင်း…. ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းများအကြောင်း အများစု ပြောဖြစ်ကြသည်၊ အစ်မ ကျွန်တော့်ကို စဉ်းစားပြီးပြီလားဟုမေးလျင် နေကြာပန်းလေးက စကားလမ်းကြောင်းကိုလွှဲပြီး မရေမရာ ပြောတတ်လေသည်၊ စာကြိုးစားဖို့ကတော့ အဓိက မှာကြားလေသည်၊ ကိုယ့်ထက် အကြီးကို ချစ်ရသည်မှာလည်း ဆိုးလှပေသည်၊ ကိုယ့်ဘက်က သူမအပေါ်ဆိုးဖို့ကနောက်….. ကိုယ့်အား အရင်ဆရာမကြီးလုပ်သည်က ခဏခဏ ဖြစ်နေလေသည်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အကောင်းဆုံးကိုသာ တွေးထားလေသည်၊ အဆိုးဖက်ကတော့မတွေးရဲ.. မဟုတ်လျင် စာဆက်မလုပ်နိုင်ပဲ ဖြစ်သွားလိမ့်မည်….. ထို့သို့ တောင်မြောက် လျှောက်တွေးနေစဉ်တွင်
“ ဟဲ့…..ရဲမာန်… ကျောင်းထဲစာလာလုပ်တာလား”
ဟု ကျွန်တော့်အား အနောက်ကနေ လာခြောက်လေသည်။
“ အမလေး…လန့်လိုက်တာ ယုပွင့်နဲ့ စုမြတ်… နင်တို့ပါလား၊ စာလာလုပ်တာပဲလား”
“ အေးပေါ့…စာမေးပွဲတွင်း စာလုပ်ရမှာပေါ့”
“ ဟဲ့ ယုပွင့် နင် ဟိန်းထက်နဲ့ စာအတူတူလုပ်ကြပါလား”
ဟု ကျွန်တော်က ပြောလိုက်ရာ
“ အလုပ်မဖြစ်ပါဘူးအေ… သူနဲ့ စာအတူလုပ်ရင် စာမပြီးဘူး၊ စကားများတာနဲ့ မုန့်စားတာနဲ့တင် ပြီးပြီးသွားလို့၊ ပြီးတော့ နင့်ဘော်ဒါက စာကျက်ရင် ဘုန်းကြီးကျောင်းသားလို ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ့ အော်တာရယ်”
“ အဲ့တာတော့ ဟုတ်တယ်… ငါတောင် အခု အခန်းထဲက ထွက်ပြေးလာတာ”
ဆယ်တန်းတုန်းက စာမေးပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ရသည်မှာ တက္ကသိုလ်လောက်မဆိုးချေ၊ စာမေးပွဲဖြေရန် တစ်လအလိုလောက်တွင် ဒူးနန့်နေနိုင်ပြီဖြစ်သည်၊ တက္ကသိုလ်ရောက်မှပဲ စာမေးပွဲခန်းသာဝင်သွားရတယ်…. စာက ရသလို မရသလို အီလည်လည်နှင့်ပင် ဝင်ဖြေရလေသည်။ အပုဒ်စေ့ဖြေနိုင်သည် မဟုတ်သော်လည်း အကုန်လုံးနီးပါတော့ ဖြေနိုင်ခဲ့လေသည်။ အထက်တန်းတုန်းကလို အဆင့်ဘယ်လောက် ဘာညာ သိပ်ဂရုစိုက်စရာလည်း မလိုတော့တာတော့ သဘောကျလှသည်၊ ဒီလိုနှင့်ပင် ခြောက်ဘာသာလုံးကို အီလည်လည်ဖြေဆို၍ ပထမနှစ် ပထမတစ်သုတ်အား ဖြေနိုင်ခဲ့လေသည်။
စာမေးပွဲနောက်ဆုံးရက်တွင် အိမ်ကအမေက ဘယ်နေ့အိမ်ပြန်လာမှာလဲဟု မေးရာ သိမ်းစရာ… လျှော်ဖွတ်စရာများရှိသေး၍ နောက်နှစ်ရက်နေမှ အိမ်ပြန်ခဲ့မည်ဟု ပြောလိုက်လေသည်၊ တကယ်လည်း လျှော်ဖွတ်သိမ်းစရာများ ရှိနေလေသည်၊ ပို၍အရေးကြီးသည်မှာ ဆရာမဝသုန်ဖူး (ဝါ) ကျွန်တော့် နေကြာပန်းလေး၏ နှလုံးသားစာမေးပွဲ ရလဒ်ကို ကိုယ်တိုင်သွားတောင်းရန် ကြံစည်ထားလေသည်။
နောက်နေ့ နံနက်ခင်းစောစောတွင် အဆောင်မှထွက်၍ မိတ္ထီလာမြို့ထဲသို့ သွားကာ မဝသုန်ဖူးဆီ အပြေးနှင်လေတော့သည်၊ သူမနေထိုင်သော အစိုးရဝန်ထမ်းအိမ်ရာရှေ့ရောက်သောအခါ သူမအားဖုန်းဆက်ကာ ရောက်ကြောင်း အသိပေးလိုက်လေသည်၊ သိပ်မကြာခင်မှာပင် မဝသုန်သည် မြန်မာအင်္ကျီ အနီရောင်ဝမ်းဆက်လေးနှင့် ထွက်လာလေသည်။
“ ကိုယ်တော်ချော….အစောကြီးပါကော…အစ်မတောင် အခုလေးတင် ရေမိုးချိုးပြင်ပြီးတာ”
“ စောစောထတဲ့ငှက်က…ဘာဖြစ်တယ်ဆိုလားဗျ… ဟဲဟဲအဲ့လိုပဲ”
“ ပေါက်တက်ကရတော့ပြောပြီ…. စာမေးပွဲဖြေနိုင်တယ်မလား”
“ ဟုတ်အစါမ ဖြေနိုင်ပါတယ်….တစ်နေရာရာ ထမင်းသွားစားရအောင်…. ဗိုက်ဆာတယ်”
“ အေး….**** ဘက်မှာ ကောင်းတဲ့ ထမင်းဆိုင်ရှိတယ် နံနက်ခင်းဆို ထမင်းကြော်တွေဘာတွေလည်းရတယ် သွားရအောင်လေ”
မဝသုန်ဖူးညွန်ပြသော ထိုလမ်းဘေးထမင်းကြော်ဆိုင်လေးမှာပင် မနက်စာ တွယ်လိုက်ကြလေသည်၊ မနက်စာစားအပြီး သကာလ သူမက
“ ရဲမာန်….မင်းအိမ်ဘယ်နေ့ပြန်မှာလဲ”
“ သဘက်ခါမှပြန်မှာ အဆောင်မှာ သိမ်းစရာရှိသေးလို့…. ဒီနေ့ တစ်နေကုန် လည်မယ်လေ… အစ်မလည်း အားတယ်မလား”
“ အင်း……အားပါတယ်…. ညနေလေးနာရီလောက်တော့ ပြန်မှရမှာ…. မနက်ဖြန် စာရင်းစစ်တွေ လာမှာမလို့”
“ အခုကန်ဘောင်သွားရအောင်လေ…. နေ့လည်ကြမှ 3D ရုပ်ရှင် သွားကြည့်ကြတာပေါ့”
မိတ္ထီလာကန်ဘောင်သို့ရောက်သည့်အခါ စုံတွဲများထိုင်လေ့ရှိသော အုတ်ခုံပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သားထိုင်ကာ စကားစမည် ပြောကြလေသည်၊ နံနက်အစောရှိသေး၍ အတွဲသိပ်မများသေးချေ……၊ ကန်ဘောင်တွင် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ထည်းသာရှိသည်ဟု ထင်ရသည်၊ ကန်ဘောင်လမ်းထိပ်တွင် အသုတ်စုံရောင်းသောအဒေါ်ကြီးသည်ပင် ဆိုင်ခင်းဆဲရှိသေးလေသည်။ သူမနှင့် ကန်ဘောင်သို့လာရောက်၍ နှစ်ယောက်အတူထိုင်နေရသည်ကိုပင် ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင် ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ခုအတွင်းသို့ ရောက်နေသည်ဟုပင် ထင်မှတ်မှိလေသည်။
သူမနှင့် ခန္တာကိုယ်ချင်းယှဉ်၍ ဘေးချင်းကပ်ထိုင်နေသောကြောင့် သူမဆီမှ သင်းပျံသော ကိုယ်သင်းရနံလေးများ ရရှိနေလေသည်၊ လေအဝှေ့တွင် အနက်ရောင်ဆံနွယ်လေးများက ကျွန်တော့်ပါးပြင်ဘေးမှ ဖြတ်သန်းသွားကြသည်၊ အရှေ့အရပ်မှ ပေါ်ထွက်နေသော နေရောင်ခြည်သည် ဘေးနားရှိ မန်ကျည်းပင်မှ အကိုင်းအခက် အရွက်များကိုဖြတ်၍ အလင်းပေါက်လေးများအဖြစ်ဖြာထွက်ကာ သူမပါးပြင်တစ်လျှောက် တောက်ပနေလေသည်၊ သူမကတော့ ကလေးလေးတစ်ယောက်သဖွယ် လက်နှစ်ဖက်ကိုထောက်၍ ကြည်လင်နေသော ကောင်းကင်ပြာကြီးနှင့် မိတ္ထီလာကန်ကြီးအား ငေးနေလေသည်၊ ရယ်စရာများပြော၍ သူမရယ်လေတိုင်း သနပ်ခါးပါးပါးလေးကွက်ထားသော ရွှေဝါရောင်ပါးပြင်လေးပေါ်မှ နှစ်လိုဖွယ်ပါးချိုင့်လေးအား မြင်တွေ့ရလေသည်။ သူမက ကျွန်တော့်အား
“ ဘာတွေဒီလောက်ကြည့်နေတာလဲ…. လူလည်း ပေါက်ထွက်တော့မယ်”
“ ကြည့်လို့မှ မဝတာ မရယ်”
ဟုဆိုကာ သူမအနားသို့ အနည်းငယ် ကပ်လိုက်လေသည်။
“ အစ်မ.. ကျွန်တော်ပြောထားတာလေး စဉ်းစားပြီးပြီမလား… အဖြေလေး သိချင်ပါတယ်ဗျ”
ဟု သတ္တိမွေး၍ အဖြေတောင်းလိုက်လေသည်၊ အချစ်ကိစ္စနှင့်ပတ်သတ်လျင် ကျွန်တော်သည်ဝေ့ဝိုက်၍ မပြောတတ်ချေ၊ ဒဲ့တိုးကြီးပြောလိုက်လို့ စိတ်များခုသွားမလား စိုးရိမ်မိသည်၊ ရင်ထဲမှာလည်း တဒုန်းဒုန်းဖြင့် ကုလားဘုရားပွဲလှည့်နေလေသည်၊ ခြေဖျားလက်ဖျားလေးများပင် အေးစက်၍ တုန်နေလေသည်။ နေကြာပန်းလေးက ကျွန်တော့်ဖက်သို့ အသာလေးလှည့်ကာ
“ ဘာအဖြေလဲ….မသိပါဖူး…ရဲမာန်ကလည်း”
“ ဟိုအဖြေလေ….သုံးလကြာရင် အစ်မပဲပေးမယ်ဆို”
“ ငါပြောမိလို့လား မသိတော့ဘူး… မေ့သွားပြီ”
ဟု ကျီစားလေသည်၊ စနေမှန်းသိသော်လည်း လူမှာ မရိုးမယွဖြစ်နေလေပြီ… ကျွန်တော်ကား စိတ်သိပ်မရှည်နိုင်တော့
“ မေ့သွားရင်လည်း ပြန်ပြောတာပေါ့…… ဆရာမကို ချစ်တယ်လို့…. ချစ်တယ်လို့ ပြောတာ”
ဟု ရွဲ့ပြောကာ သူမလက်လေးကို ဆွဲကိုင်လိုက်လေသည်။
“ မရယ်….မစပါနဲ့တော့…. အဖြေပေးပါတော့လို့…. သိချင်လှပြီ”
ဟု ပြောလိုက်ရာ သူမက ကျွန်တော့်ကိုမကြည့်ပဲ ကန်ရေပြင်ကိုငေးကာ ခေါင်းလေးငြိမ့်လိုက်လေသည်….၊ ဟေး…. ဒါဆိုရင်တော့ အဖြေက ရလဒ်ကောင်းတာပဲဟု တွေးမိကာ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှအကောင်လေးက နွေးထွေးသော နေရောင်ခြည်လေးနှင့် ထိတွေ့လိုက်ရသလို နွေးထွေးပြီး ပျော်ရွှင်သွားလေသည်၊ သို့သော် ဒီလောက်နှင့် မကျေနပ်နိုင်….
“ ခေါင်းငြိမ့်တယ်ဆိုတော့ ချစ်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား…. ဒီဘက်လှည့်ပါဦး မရဲ့… စကားလေးနဲ့လည်း ပြောပါဦး…. ကျွန်တော်ဆို နှစ်ခါတောင် ပြောထားရတာ”
ဟု ပြောလိုက်သောအခါ သူမ၏ ရှက်သွေးဖြာနေသော ပန်းနုရောင်မျက်နှာလေးအား ကျွန်တော့်ဖက်လှည့်၍ မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်ကာ
“ ဒီကလည်း…. ကိုရဲမာန်ကို ချစ်ပါတယ်တဲ့ရှင်”
ဟု ပြန်ပြောလေသည်။ သူမက အဲ့လိုအဖြေကို ပြောချလိုက်တော့ ရင်ထဲက အူယားသွားကာ သူမ၏ပုခုံးလေးအား ဆွဲဖက်၍ ကျွန်တော့်၏ရင်ခွင်ထဲ ထည့်သွင်းလိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော့်၏ အချစ်ရဆုံးသော ရည်းစားဦးလေးက အခုဆိုလျင် ကျွန်တော့်၏ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေးငုံ၍ ရှက်နေလေသည်၊ တွေးကြည့်ပြန်ရင်လည်း လွန်ခဲ့သောနှစ်နှစ်ခန့်က စာမလုပ်ရင် ခေါင်းခေါက်သော ဆရာမလေးက ယခုလို ချစ်သူဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု အိမ်မက်ထဲပင် မက်ဖူးမည်မဟုတ်၊ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော နေကြာပန်းလေးအား ပါးလေးပေါ်ကို ဖွဖွလေးအနမ်းပေးလိုက်လေသည်၊ ဒီအနမ်းကား ဘဝတွင် ပထမဦးဆုံးသော အနမ်းတစ်ပွင့်…….
“ ဟိတ်…ရည်းစားဖြစ်တာ ငါးစက္ကန့်မရှိသေးဖူး… ဇာတိကပြနေပြီ”
“ အူယားလို့ပါ မရယ်….မွ”
ဟု တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ကာ နောက်တစ်ချက် ထပ်နမ်းလိုက်လေသည်။
“ အီး…. လူကိုဖက်ထားတာ လွတ်ဦး…. အသက်ရှူမဝတော့ဘူး”
ဟု ပြောကာမှပင် ဖြေလျော့ပေးလိုက်လေသည်။
ထို့နေ့နေ့လည်ခင်းတွင် ရွှေအုန်းပင်တွင် နေ့လည်စာထမင်းစားပြီး ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြလေသည်၊ 3D ရုပ်ရှင်ရုံတွင် သရဲကားကြည့်ဖြစ်လေသည်။ သရဲခြောက်သောအခန်းများတွင် မဝသုန်က ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားလေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း ကြောက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးအားသိမ်းကြုံး၍ ပြန်ဖက်လေသည်၊ ရုပ်ရှင်အပြီးတွင် ဝက်သားဒုတ်ထိုးစားကြလေသည်၊ ပြီးနောက် သူမနှင့် မုန်တိုင်ဆည်သို့သွား၍ အိမ်မပြန်ခင်ရိက္ခာယူသောအနေဖြင့် ချိန်းတွေ့ရင်း ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ သူမဝင်မှီကာ စကားများဖောင်ဖွဲ့ပြောဖြစ်လေသည်၊ ဖြစ်နိုင်လျင် ဒီလိုနေ့ကလေးမှာ အချိန်တွေကို ရပ်တန့်ထားချင်လေသည်။ သူမ၏စကားသံလေးတွေ နားထောင်ရသည်မှမဝသေး။ သူမ၏ပါးလေးကို နမ်းရှိုက်ရသည်မှာ မဝသေးချေ၊ သို့သော်လည်း ဖြစ်ချင်တိုင်းမဖြစ်သည့် လောကသဘာဝအရ ၃ နာရီထိုးပြီးချိန်တွင် သူမအား ပြန်ပို့လိုက်ရလေသည်၊ သူမက ပြန်ရောက်သောအခါတွင် ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းပြီး ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ရန်… မိဘအား ကူလုပ်ပေးရန် မှာကြားလေသည်၊ ပြီးနောက် minion အရုပ်ကီးချိန်းလေးအား ကျွန်တော့်ကိုပေးကာ ဒါလေးလဲလိုက် ဟုပြောပြီး နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာသွားလေတော့သည်။
………………………
ပထမနှစ် ပထမသုတ် စာသင်ကာလနောက်ဆုံးတွင် ကျွန်တော်သည် မဝသုန်ဖူးဆီမှ ချစ်ရပါသည်ဟု အဖြေရရှိခဲ့လေသည်၊ ကျောင်းပိတ်၍ သာစည်သို့ပြန်ရောက်သောအခါတွင် သူမအား လွမ်းရလိမ့်မည်ဟု ထင်ခဲ့သော်လည်း…….. ကျောင်းပိတ်သောနှစ်လလုံးလုံး အိမ်ကစီးပွားရေးဖြစ်သော အထည်ဆိုင်မှာ ရောင်းကောင်းနေသဖြင့် သိပ်မလွမ်းလိုက်ရချေ၊ ဒုတိယသုတ်စာသင်ကာလ စဖွင့်သောအခါ ကျောင်းကို နှစ်ရက်အစောသွား၍ ချစ်သူမဝသုန်နှင့် သွားတွေ့ကာ အလွမ်းသယ်ရလေသည်၊ ရည်းစားဖြစ်သည်မှာ နှစ်လကျော်ကြာသွားသော်လည်း သူမက ကျွန်တော့်အား….. ရဲမာန်တို့…မောင်လေး ဆိုသည့် နာမ်စားများအား သုံးနေဆဲဖြစ်သည်၊ ကျွန်တော်က ရည်းစားတွေဖြစ်နေပြီပဲ….. အခေါ်အဝေါ်လေးပြောင်းသုံးရအောင်ဟု ဆိုသော်လည်း ဖြေးဖြေးပေါ့ဟု ပြန်ပြောလေသည်၊ ကျွန်တော်ကတော့ ဖုန်းပြောတိုင်း သူမအား မ တစ်လုံးထဲ အဖျားဆွတ်ခေါ်လေသည်၊ သူမကိုလည်း ကျွန်တော့်အား မောင်ဟု ခေါ်စေချင်သည်၊ သို့သော် ထိုစကားလုံးမှာ သူမနှုတ်မယဉ်သေးသဖြင့် မောင်ဟုခေါ်ရန် သတိပေးပေးနေရသည်။
ပထမနှစ် ဒုတိယစာသင်ကာလတွင်မှု ထူးခြားဖြစ်စဉ်များသိပ်မရှိချေ၊ အခါတိုင်းလိုပဲ သူငယ်ချင်းလေးယောက် ရန်ဖြစ်လိုက် စကားများလိုက်နှင့်သာ ကုန်ဆုံးသွားသည်၊ မဝသုန်ဖူးနှင့်လည်း ပိတ်ရက်တိုင်းလိုလို ချိန်းတွေ့ဖြစ်သည်၊ သို့သော် လက်ကိုင်… ပုခုံးဖက်… ပါးနမ်း.. ကနေအဆင့်မတိုးသေး၊ မတိုးရခြင်းမှာ သူမက ချောင်ကြသောနေရာများသို့ ခေါ်၍မရချင်းကြောင့်ဖြစ်သည်၊ ချိန်းတွေ့သည့်ရက်အများစုမှာ စားသောက်ဆိုင် သို့မဟုတ် ရုပ်ရှင်ရုံထဲတွင်ပဲ ကုန်ဆုံးဖြစ်လေသည်၊ ရုပ်ရှင်ရုံထဲတွင်လည်း ဖက်ရုံကလွဲ၍ ဘာမှအထိမခံ လူများတွေမြင်မှာကြောက်သည်ဟုဆိုကာ အတင်းငြင်းလေသည်၊ ကျွန်တော့်ဘက်ကလည်း ယခင်က ကိုယ်၏ဂိုက်ဆရာမဖြစ်ဖူးသောကြောင့် ရှိန်နေတာကတစ်ကြောင်း၊ သူမက မိန်းမ မာနရှိတာကတစ်ကြောင်းကြောင့် ခရီးဆက်ရန်ခက်နေလေသည်၊ သူမကြည့်ရသည်မှာ မဂ်လာဆောင်ပြီးမှ အကုန်ပေးမည့် မြန်မာအမျိုးသမီးပုံစံ ဖြစ်လေသည်၊ သို့သော်လည်း ကျွန်တော်က ချစ်ရသူဖြစ်သောကြောင့် မငြိုငြင်ရက်ပေ၊ နားလည်ပေးနိုင်အောင် ကြိုးစားသော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံတွင်မူ သူမ၏မာနကြောင့် အမြင်ကတ်မိသည်ဆိုတာကတော့ ဝန်ခံပါသည်။
ဒီလိုနှင့်ပင် သံသရာလည်ရင်း ဒုတိယနှစ်သို့ရောက်ရှိခဲ့လေပြီ၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားပါးဝလာ၍ ပထမနှစ်ကလို အတန်းချိန်အကုန် လိုက်မတက်တော့၊ လေးချိန်ရှိလျင်… တစ်ချိန်တော့ မဖြစ်မနေပျက်ကွက်လေသည်၊ ဟိန်းထက်နှင့် ယုပွင့်ကလည်း ရန်ဖြစ်ထား၍ သွေးအေးစစ်ပွဲဖြစ်နေချိန် ဖြစ်လေသည် ၊ ထို့ကြောင့် လေးယောက်သား သိပ်မဆုံဖြစ်တော့ချေ၊ ဒုတိယနှစ်တွင် မေဂျာအလျောက် တချို့သောဘာသာများ မတူတော့သောကြောင့် စာလည်း အတူမလုပ်ဖြစ်တော့ချေ၊ စုမြတ်နိုးမှာကမူ မေဂျာတူဖြစ်သော်လည်း သူ့သူငယ်ချင်း ယုပွင့်နှင့် ဟိန်းထက်တို့ ရန်ပွဲကြောင့် အတန်းထဲတွင် ကျွန်တော်နှင့် မေးထူးခေါ်ပြော ဇာတ်ကားကူးရုံလောက်သာ ပြောဖြစ်လေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း မေဂျာဘော်လုံးအသင်းထဲရောက်သွားကာ အားလပ်ချိန်များတွင် ပါချုပ်ဖလားလုပွဲအတွက် ဘောလုံးကန်လေ့ကျင့်ခြင်းဖြင့်သာ အချိန်ကုန်ဆုံးနေလေ သည်။
ကျွန်တော်တို့မေဂျာ၏ ဘောလုံးပွဲ စီမီးဖိုင်နယ်ပွဲစဉ်တွင် ဖြစ်သည်၊ ဘောလုံးအသင်းတွင် ကျွန်တော်က အလယ်တန်းကစားသမား ဖြစ်လေသည်၊ ပထမ ၄၅ မိနစ် ပြီးသောအခါ ကျွန်ုပ်သည် ဘောလုံးကွင်းထဲတွင် ရှေ့ပြေးလိုက် နောက်ပြေးလိုက်နှင့် ကစားရသောကြောင့် မောပန်းနေလေသည်၊ ပထမပိုင်းပြီး၍ နားချိန်တွင် ဟိန်းထက်ပါဝင်သော မေဂျာမှ EC အဖွဲ့များက မုန့်…. ဓာတ်ဆားဖျော်ရည် တိုက်လေသည်…. မောမောနှင့် ဓာတ်ဆားဖျော်ရည်အား မော့နေစဉ်တွင်…
“ ဟိတ်… ကောင်လေး မောနေပြီလား”
ဟု အနောက်ကနေခေါ်သံကြား၍ ကြည့်လိုက်ရာ မဝသုန် ရောက်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။
“ ဟင်…မ…. ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ… လာမယ်လို့လည်း ကြိုမပြောဖူး”
“ စပရိုက်တိုက်တာလေ… ညက ဖုန်းပြောတော့ ဒီနေ့ ဆီမီးဖိုင်နယ်ပွဲစဉ်ဆို၊ ရုံးလည်းပိတ်တာနဲ့ လာခဲ့လိုက်တာ ၊ ကျောင်းရောက်တော့ မင်းသူငယ်ချင်း ဟိန်းထက်ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တာ…. သူခေါ်လာပေးတာ”
“ မ.. ဘောင်းဘီတွေဘာတွေနဲ့ပါလား”
“ ကလေးတွေကြားထဲ အဖွားကြီးပုံစံပေါက်နေမှာစိုးလို့ ဝတ်ခဲ့တာ… မကြိုက်ဖူးလား”
“ ဘယ်လိုဝတ်ဝတ် သဘောကျပါတယ်ဗျာ… အခုလည်းလှပါတယ်… ဒီကကျောင်းသူတွေတောင် မလောက်မလှဘူး”
ဟု ပြောလိုက်တော့ သဘောကျကာ ပြုံးသွားလေသည်၊ တကယ်လည်း သူမမှာ ခေတ်ဆန်ဆန်လေးနှင့်လည်း လှပါသည်၊ ယခင်က မြန်မာဝတ်စုံဝမ်းဆက်များသာ သူမဝတ်သည်ကို မြင်ဖူးခဲ့လေသည်၊ ဒီနေ့တော့ မိုးပြာရောင် ဂျင်းဘောင်းဘီ၊ အဖြူရောင်တီရှပ်နှင့် အပါးလက်ရှည်လေးဝတ်လာတော့လည်း ရင့်ကျက်သောမိန်းမပျိုပုံစံကနေ ကလေးလေးပုံစံကို တစ်မျိုးတစ်ဖုံ မြင်ရလေသည်။
“ မ…. ဒုတိယပိုင်း ကန်လိုက်ဦးမယ်… ပြီးရင် ထမင်းလိုက်ကျွေးမယ်”
“ မင်းကံကောင်းပါစေ…..”
ဟု သူမက ပြောင်ချော်ချော်လေး ပြန်ပြောလေသည်။ ဘောလုံးပွဲပြီးသောအခါ ချွေးတိတ်အောင်စောင့်ပြီး ရေမိုးချိုးကာ အဆောင်ရှေ့၌ စောင့်နေသော သူမထံထွက်လာခဲ့လေသည်။
“ မ…. စောင့်နေရတာ ပျင်းနေပြီလား”
“ မပျင်းပါဘူးးမောင်ရဲ့….. ဖုန်းပွတ်နေတာပဲဟာ”
“ မကို ကျွန်တော်ကို့ကျောင်းက ဦးကြည်ကန်တင်းမှာ လိုက်ကျွေးမယ်၊ ကျွန်တော်ဝယ်ကျွေးမှာနော်”
“ အင်းပါ..သွားရအောင်လေ…ဗိုက်ဆာနေပြီ”
“ ခဏလေး… ဟိန်းထက်ပါ လိုက်ခဲ့မယ်တဲ့”
ထိုသို့ဖြင့် သုံးယောက်သား ဦးကြည်ကန်တင်းသို့ ရောက်ရှိခဲ့လေသည်၊ ထမင်းဟင်းတွေမှာပြီး စားသောက်ကြလေသည်၊ ကျွန်တော်က
“ မ….ဖျော်ရည်သောက်ဦးမလား… ဒီက သင်္ဘော သံပရာလည်းကောင်းတယ်…. လီမွန်တီးအအေးလည်း သောက်ကောင်းတယ်”
“ အင်း….လီမွန်တီး သောက်မယ်လေ”
ဟု ပြန်ပြောလေသည်၊ မဝသုန်ဖူးက
“ ဟိန်းထက်….. နင်နဲ့ ယုပွင့်နဲ့က ရည်းစားဖြစ်သွားပြီဆို သူ့ကိုခေါ်လိုက်ပါလား”
“ အေး…ဟုတ်သားပဲ၊ မင်းပြောတော့ ဟိုတစ်နေ့က ပြန်တည့်သွားပြီဆို…ယုပွင့်လည်း မမြင်ပါလား”
ဟု ကျွန်တော်ကလည်း ထပ်မေးလိုက်ရာ ဟိန်းထက်က
“ အင်း…. ပြန်တည့်သွားတာတော့ ဟုတ်တယ်၊ အခုတော့ ပြန်စိတ်ကောက်နေတာ…. ဘောလုံးပွဲနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ရန်ဖြစ်ထားလို့… သူတို့ Commerce မေဂျာကို မှိုချိုးမျှစ်ချိုးပြောလို့တဲ့။ ညနေမှ သူ့အဆောင် ပြန်သွားချော့မလို့…. ဟီး”
“ မောင်…. ဘောလုံးပွဲကန်တုန်းက ပွဲကြည့်ပရိသတ်ကောင်မလေးတွေက မောင့်နာမည်အော်တာ ကြားတယ်နော်…. မောင် ဘာတွေရှုပ်ထားသေးလဲ”
ဟု မဝသုန်က ရုတ်တရပ် ထမေးလေသည်။
“ ဟုတ်တယ်…ဆရာမ ၊ ကျွန်တော်တို့မေဂျာက အစ်မကြီးတွေက ရဲမာန်ကို ကြိုက်နေကြတာ”
ဟု ဟိန်းထက်က သူငယ်ချင်းကောင်းပီသစွာ မီးလောင်ရာလေပင့်လေသည်။
“ ကျွန်တော်ကဖြင့် သူတို့ရှိလို့ရှိနေမှန်းတောင် သိတာမဟုတ်ဖူး”
ဟုပြောလိုက်ကာ ခုံအောက်ကနေ ဟိန်းထက်ခြေထောက်အား သတိပေးတဲ့အနေဖြင့် တက်နင်းပေးလိုက်လေသည်၊ ထိုမှသာ ဟိန်းထက်က
“ ဒီကောင်ကြီးကတော့ စိတ်ချရပါတယ် ဆရာမ….. တစ်ခုခုဆို ဆရာမဆီ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် သတင်းပို့ပေးမယ်”
ဟု ပြောလေသည်။ ကျွန်တော်က စကားလမ်းကြောင်းလွှဲကာ
“ မ… ပြီးရင် မင်းလှကန်ဘက် သွားကြမယ်လေ… ဟိန်းထက်ကော လိုက်ဦးမလား”
“ လိုက်တော့ဘူး….. အိပ်လိုက်ဦးမယ်… ညနေကြရင်လည်း ယုပွင့်ကို သွားချော့ရဦးမှာ”
ဟု ပြန်ပြောလေသည်။ ဦးကြည်ကန်တင်းတွင် ထမင်းစားပြီးသကာလ ကျွန်တော်နှင့် မဝသုန်တို့သည် သပြေဝလမ်းခွဲမှနေ၍ သာစည်ဖက်သွားကာ မင်းလှကန်သို့ ရောက်ရှိခဲ့လေသည်၊ July လအလယ်ဖြစ်သဖြင့် မိုးများစွာရွာသွန်းရာ မင်းလှကန်မှာ ရေဖောင်ဖောင် ဖြစ်နေလေသည်၊ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သည် ကန်ဘေးရှိ ဘုရားအားဖူးမျှော်ပြီး အတွဲများဂျက်ကာဖြစ်သော ကန်နံဘေးရှိ ကုက္ကိုလ်ပင်အောက်တွင် ထိုင်ကြလေသည်၊ ထိုနေရာသည် တောင်ဂမူလေးကွယ်နေသဖြင့် တခြားအတွဲများ မမြင်နိုင်ချေ၊ (ဤပထဝီအနေအထားအား ကျွန်ုပ်သည် ၉ တန်း နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်များတွင် ဘော်ဒါများနှင့် အတွဲချောင်းလာဖူး၍ သိရှိနေခြင်း ဖြစ်လေသည်) မဝသုန်က
“ အင်း…. မင်းလှကန်ဆိုတာ ဒါကိုး…. ငယ်ငယ်ကတည်းက ကြားဖူးနေတာ အခုမှပဲ ရောက်ဖူးတော့တယ်”
“ မိတ္ထီလာနဲ့ သိပ်မဝေးပါဖူး…. ဘယ်လိုဖြစ်လို့လဲ”
“ မတို့အိမ်က စည်းကမ်းကြီးတယ် မောင်ရဲ့… မအဖေက အားချုပ်ချယ်တာ…. ငယ်ငယ်တုန်းက သူငယ်ချင်းတွေရှိတဲ့ တိုက်ခန်းတွေဖက်တောင် သိပ်အလည်ပေးမထွက်ဖူး”
“ မောင်ကတော့ အားနေယားနေ လျှောက်သွားနေတာပဲ”
“ မောင်က ယောက်ျားလေးကို ဘယ်တူပါ့မလဲ”
“ အား ညောင်းတာ… မောင့်ပေါင်ပေါ် ခဏအိပ်လိုက်ဦးမယ်”
ဟု ပြောပြောဆိုဆို သူမက မြက်ခင်းပြင်ပေါ်လှဲချလိုက်ကာ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးပြီး အိပ်လိုက်လေသည်၊ ထိုသို့ ပက်လက်ကလေးအိပ်လိုက်သောအခါ သူမ၏ရင်ဘက်ပေါ်က ဖုဖုဖောင်းဖောင်းလေးကို ပိုမြင်ရသလိုဖြစ်မည်ဆိုးသည်ထင့်၊ သူမ၏ အပေါ်ဝတ်ရုံအား ရင်ဘတ်ပေါ် တင်လိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော်ကတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ အဝေးကို ငေးနေလိုက်လေသည်၊ ပေါင်ပေါ်တွင်လှဲနေသော သူမ၏မျက်နှာပေါ်သို့ ဝဲကျနေသော ဆံနွယ်လေးများကို မျက်နှာပေါ်မှပွတ်သတ်ပေးလိုက်သည်၊ ပြီးနောက် သူမ၏ လက်မောင်းသားလေးကိုပွတ်ကာ..
“ အိပ်ချင်တယ်ဆို… အိပ်တော့လေ…. မျက်လုံးအုပ်ပေးရဦးမလား”
“ ရတယ်မောင်….. အောက်ကနေကြည့်တော့ မောင့်လည်စိကို မြင်နေရလို့ ကြည့်နေတာ… လှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ်နဲ့” (လည်ပင်းက လည်စိပါ….လစိမဟုတ်ပါ😂😅)
“ ကိုင်ချင်ရင် ကိုင်ကြည့်ကြည့်လေ…. အထူးအဆန်းလုပ်လို့… လည်စိကို”
ဟုပြောကာ သူမ၏လက်ကို ဆွဲ၍ လည်ပင်းကို တို့ပေးလိုက်လေသည်။
“ အီး…. အူယားစရာကြီး”
“ ကဲကဲ…အိပ်တော့အိပ်တော့”
ဟု ပြောကာမှပင် ကျွန်တော်၏ ဗိုက်သားဖက်သို့ တစောင်းလှည့်ကာ အိပ်လေတော့သည်။ ဆယ်ငါးမိနစ်ခန့်ရှိသော် သူမ ပြန်နိုးလာလေတော့သည်။
“ နိုးပြီလား…မ”
“ အင်း….လေလေတဖြူးဖြူးနဲ့ အိပ်လို့ကောင်းနေတာ… အယ်… မိုးတွေညိုလာပြီ”
“ အင်း… ဟုတ်တယ်… ဟိုဘက်က အတွဲတွေတောင် ပြန်သွားကြပြီ”
“ တို့လည်း ပြန်ကြတော့မလား”
“ မိုးက ဖွားတားတားလေးပဲ ကျနေတာပါ သစ်ပင်အောက် မစိုပါဖူး”
“ အင်း…သဘော… မောင်.. အိပ်ဦးမလား”
ဟုမေးရာ ဆိုင်းတွချင်းမရှိပဲ သူမပေါင်ပေါ် လှဲအိပ်လိုက်လေသည်။ သူမက
“ မောင်… ကျောင်းမှာ ကောင်မလေးတွေနဲ့ မရှုပ်နဲ့နော်… သိလို့ကတော့ ပြတ်ပြီသာမှတ်”
“ အင်းပါ….အခုလည်း မက ဘောလုံးပွဲလာကြည့်သလိုနဲ့ ကင်းလာထောက်တာမလား”
“ ဟီးဟီး…ဟုတ်တယ်”
“ အောက်ကနေဆို မရဲ့မျက်နှာကို သိပ်မမြင်ရဖူး”
“ ဘာလို့လဲ”
“ တစ်ခုခု နှစ်ခုခုနဲ့ ကွယ်နေလို့”
“ နှာဗူးလေး…. အိပ်မှာဖြင့် အိပ်”
သူမ၏ပေါင်ပေါ်အိပ်ကြည့်တော့လည်း အိပ်မပျော်ချေ၊ အိပ်တစ်ဝက်နိုးတစ်ဝက်နှင့်သာ ဖြစ်နေသည်၊ ထို့ကြောင့် ဆယ်မိနစ်မျှသာ ဇိမ်ယူပြီး ပြန်၍ထထိုင်လိုက်လေသည်၊ ထထိုင်လိုက်သောအခါတွင် မဝသုန်က ဘယ်အချိန်ကတည်းက ချောင်းနေသည်မသိ၊ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲသို့ကလေးလေးတစ်ယောက်လို မှီဝင်လာလေတော့သည်၊ ကျွန်တော်က
“ ဘယ်သူကအကြီးလဲ မသိတော့ဘူး…. အငယ်ပေါ်ကိုပဲ မှီနေတာ”
“ တို့ကအငယ်…. မောင်ကအကြီး”
ဟုပြန်ပြောကာ ရင်ခွင်အား ဆိုဖာသဖွယ် သဘောထားကာ မျက်စိမှိတ်၍ ဇိမ်ခံနေလေသည်။ ထိုသို့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသော သူမကို ကျွန်တော်က အနောက်ကနေ ဖက်ပွေ့ပြီး မျက်နှာတစ်ဝိုက် အနမ်းကြဲလိုက်လေသည်၊ ပါးပြင်ကနေ… နဖူး… ပြီးတော့ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းပါးလေးရောပေါ့၊ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းတော့ သူမက အလိုက်သင့်လေး ပြန်နမ်းလေသည်၊ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်နှင့် အစပျိုးပြီးသောအခါ သူမပါးစပ်ထဲသို့ လျှာလေး စမ်းထည့်ကြည့်လိုက်လေသည်၊ အစပိုင်းတွင် သွားစေ့ထား၍ မဝင်သော်လည်း ခဏအကြာတွင် ပါးစပ်လေးဟပေးရာ သူမ၏လျှာလေးကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်စရင်း အနမ်းမိုးရွာပေးနေလေသည်၊ သူမ၏ ခန္တာကိုယ်တစ်ခုလုံးကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားပေးလိုက်သည်၊ ကျွန်တော့်၏ လက်ကလည်း သူမ၏တီရှပ်အပေါ်ကနေ နို့နှစ်လုံးကို ဖွဖွလေးပွတ်၍ နယ်ပေးနေလေသည်။
အခုမှ ပထမဆုံး အရဲစွန့်၍ နို့ကိုင်ကြည့်သော်လည်း ဘာမှမပြောပဲ ငြိမ်နေသဖြင့် ရှေ့ဆက်တိုး၍ရသည်ဟု တွေးမိကာ နမ်းနေရင်းနှင့်ပင် တီရှပ်အောက်ကနေ၍ သူမဗိုက်သားလေးပေါ်သို့ ပထမဦးစွာ ပွတ်သတ်ချော့မြူပေးလိုက်လေသည်၊ kissing ပေးသည်ကို ခဏရပ်ကာ.. သူမ၏ အစိမ်းရောင်သွေးကြောလေးများမြင်နေရသော လည်တိုင်လေးပေါ်သို့ နေရာရွေ့လိုက်လေသည်၊ လည်တိုင်လေးကို အသာနမ်းရင်း နားရွက်အထိ စုန်ချီဆန်ချီ နမ်းရှုံ့ ပေးလေသည်၊ နမ်းပေးနေရင်းနှင့်ပင် လက်က ဝမ်းဗိုက်ပေါ်ကနေ…. နယ်မြေချဲ့ကာ သူမ၏ဘော်လီလေးကို အသာလေးအပေါ်ဆွဲတင်၍ စနေနှစ်ခိုင်ပေါ်သို့ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လေသည်၊ အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထား၍ အရှေ့ဖက်ကိုမမြင်ရသော်လည်း သူမ၏နို့လေးမှာ အသားအရေလို ဖြူမွတ်နေမည်ကိုတော့ ခန့်မှန်း၍ရသည်၊ အောက်ကနေပင့်၍ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို ဖွဖွလေးကိုင်ပေးလိုက်သည်၊ သူမက
“ မောင်……ဘာတွေလျှောက်ကိုင်နေတာလဲ…မကြိုက်ဘူးနော်”
ဟု ပြောလာလေသည်၊ သို့သော် လက်ထဲရောက်ပြီးသား ဆိုတော့ လက်လွတ်မပေးချင်….၊ ဆူပုတ်ပုတ်လုပ်နေသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးကို ပြန်လည် ဆွဲစုပ်နမ်းပေးလိုက်လေသည်။
“ အွန့်….မောင်နော်…ပြွတ်စ်…ပြွတ်စ်”
ထို့နောက် သူမ၏နို့သီးခေါင်းလေးရှိရာ နို့အုံအပေါ်သို့ ဝလုံးရေးပေးနေလေသည်၊ ဝလုံးဝိုင်းပေးတိုင်း ကျွန်တော့်လက်ချောင်းများက သူမ၏နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်မိလေသည်၊ အချိန်အနည်းငယ်ကြာသောအခါတွင် နစ်ဝင်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးက သွေးသားဆူပူလာသောကြောင့် ထောင်တက်လာလေသည်၊ ထောင်တက်လာသော နို့သီးခေါင်းလေးများကို လက်ညိုးနှင့်လက်မသုံးပေးပြီး ချေပေးလိုက်လေသည်၊ အပေါ်ကလည်း အနမ်းချင်းဂဟေဆက်နေလေသည်၊ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသော သူမလျှာလေးအား စုပ်ပေးလိုက်ရာ ခန္တာကိုယ်လေးပင် တုန်တက်သွားလေသည်။ နို့သီးခေါင်းမှာလည်း ထောင်၍မာနေပြီဖြစ်သည်။
နို့သီးခေါင်းလေးကို ချေပေးလိုက်… နို့အုံလေးကို နယ်ပေးလိုက်နှင့် လက်စွမ်းပြလိုက်ရာ မဝသုန်သည် အသက်ရှူသံများပင် မြန်လာလေသည်၊ အောက်မြန်မာနိုင်ငံသို့ နယ်ချဲ့ခြင်လျင် ချဲ့လို့ရပြီဖြစ်သော်လည်း ဂျင်းဘောင်ဘီဝတ်ထားတာကတစ်ကြောင်း… အောက်ထိသွားလျင် စိတ်ဆိုးမည်ကို ကြောက်သည်ကတစ်ကြောင်းမို့ လက်လျှော့လိုက်ရလေသည်၊ ယခုကို သိပ်အခြေအနေမကောင်းချေ… သွေးသားအလိုကြောင့်မို့သာ ငြိမ်ခံနေသော်လည်း သူမအသက်ရှူသံတွေ နှစ်ခါလောက် ပြင်းသွားပြီးနောက်တွင် လုပ်နေသည်များကို ရပ်တန့်လိုက်လေသည်၊ သူမက…
“ လက်ကမြင်းပြီးရင်လည်း အနောက်က ဘော်လီဂျိတ်လေး ပြန်တပ်ပေးပါဦး ကိုယ်တော်ရဲ့”
“ အင်းအင်း”
ဟုဆိုကာ စမ်းပြီး ပြန်လည်တပ်ပေးလိုက်လေသည်၊ ထို့နောက် စူပုတ်ပုတ်ဖြင့်
“ မောင်နော်… လူပြတ်တဲ့နေရာကို တစ်ခါပဲလာရသေးတယ် လက်ကမြင်းတာဆို…. မကို တန်ဖိုးမထားဖူး”
ဟု ရစ်လေတော့သည်၊ စောနကပဲ ပါးတွေနီပြီး အသက်ရှူသံတွေ မြန်နေတဲ့ ကောင်မလေးက သူ မဟုတ်သလိုလို…. တွေးကြည့်ရင် ကိုယ်တွေက ပြုစုရတဲ့သူ…. သူတို့က အပြုအစုခံတဲ့သူ…. သူ့ကိုဇိမ်ရှိအောင်လည်း လုပ်ပေးရသေးတယ် သူတို့ကပဲ အပြစ်ပြောရတယ်ရှိသေး (ဝုတ်ဒယ်… ဟီး😁)
“ မလည်း မောင့်လည်စိ ကိုင်ကြည့်သေးတာပဲ”
ဟု ပြန်အတွန့်တက်လိုက်ရာ
“ နစ်နာသွားဦးမယ်… ကိုတက်ပကြီးရယ်”
ဟု မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ပြန်လည်ချေပလေသည်။
“ နောက်တစ်ခါ ချိန်းတွေ့လို့ မောင်ကိုင်ချင်ရင် အပေါ်နေပဲကိုင်…. အထဲကိုမထည့်နဲ့… မ မကြိုက်ဘူး… ယူပြီးမှ မောင်ကြိုက်သလိုလုပ်” (သူပြောမှလား😂 )
“ မက ရင်က မကိတ်သလိုလိုနဲ့ အထဲမှာ ကိတ်သားပဲနော်”
ဟုပြောတော့ သူမက ကျေနပ်သွားသယောင်ပြုံးပြီး
“ ဟုတ်တယ်… အဲ့တာကြောင့် အဝတ်ဝတ်ရင် သိပ်မထွက်အောင် ရွေးဝတ်ရတယ်… သူများတွေ ကြည့်မှာစိုးလို့” (မိန်ကခလေးတွေဟာ သူတို့ခန္တာကိုယ်အလှနဲ့ ပတ်သတ်ရင် ဂုဏ်ယူလေ့ရှိသလို သူတို့မကြိုက် မနှစ်သက်တဲ့လူတွေကိုတော့ မပြချင်ဟူ၍ သင်ကြားပေးခဲ့သော ဆရာကျော်အား ပြန်လည်အမှတ်ရလိုက်လေသည်)
“ ကဲမောင်… ထတော့ သွားရအောင်… မိုးတွေလာနေပြီ”
“ အင်း…ခဏလေး မောင်ခြေထောက်ကျဉ်နေလို့” ( တကယ်တော့ နို့ကိုင်ရတော့ ဖီးလာပြီး အောက်ကအငယ်ကောင်က ထကြွနေလို့ မတ်တပ်ရပ်လျင် ဖုဖုဖောင်းဖောင်း ဖြစ်နေမည်စိုးး၍ ဖြစ်လေသည်၊ ဒီဒုက္ခကို ယောက်ျားလေး တော်တော်များများ ကြုံတွေ့ဖူးကြသည်)
ထိုညနေခင်းတွင် မင်းလှကန်မှပြန်ပြီး မိတ္ထီလာပြန်ရောက်တွင် သူမက ချစ်တီးထမင်းဆိုင်တွင် ထမင်းဝယ်ကျွေးပြီး ကျွန်တော့်အား စာမေးပွဲနီးလာပြီဖြစ်၍ စာကြိုးစားရန် မှာကြားပြီး နေမကောင်းလျင် သောက်ဖို့ဆေးများ မုန့်များကို ကျောင်းသို့မပြန်ခင် ဝယ်ပေးလိုက်လေသည်။
🏵️ ကျွန်တော့် ဂိုက်ဆရာမလေး (အပိုင်း ၃ ) ဆက်ဖတ်ရန် နှိပ်ပါ