ညဖက်ဆို ကျနော့်စိတ်က ဖောက်ဖောက်လာတယ်။ တနေကုန် အလုပ်ပင်ပန်းပေမယ့် ညဆို ရာဂစိတ်က ထကြွသောင်းကျန်းတတ်တယ်။ အိမ်မှာက ကျနော်ရယ် ဝေဝေရယ် နှစ်ယောက်ပဲ ရှိတာ။ မိဘတွေ ဆုံးသွားပြီးကတည်းက ဝေဝေ့ကို အကိုလိုရော မိဘ လိုရော စောင့်ရှောက်လာခဲ့ရတာ။
ဒီကောင်မလေးကလည်း ခုမှ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် ဆိုတော့ သူ့ပညာရေးကို ငှဲ့ပြီး ကျနော် အိမ်ထောင်ပြုချင်ပေမယ့် မပြုရသေးဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ခုဆို ကျနော့်အသက် ၂၄ ပြည့်တော့မယ်။ သန်သန်မာမာ ယောကျ်ားတစ်ယောက်အနေနဲ့ လိင်စိတ်ထန်တာ သိပ်မထူးဆန်းပါဘူးး။ ဒီလိုနဲ့ ခွေးဇာတ်ခင်းမိတဲ့ညက ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်လာတော့တယ်။
အဲ့ညက ကျနော် အလုပ်ဆင်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မီးက ပျက်နေတယ်။ ဖယောင်တိုင်မီးနဲ့ စာကျက်နေတဲ့ ဝေဝေ့ မျက်နှာလေးဟာ မှိန်ဖျော့ဖျော့ မီးရောင်အောက်မှာ အပြစ်ကင်းစင်နေလေတယ်။ ကျနော် ဝေဝေ့ အနားမှာ ထိုင်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့ လည်ဟိုက်နေတဲ့ အင်္ကျီအောက်က ပြည့်ဖောင်းနေတဲ့ ရင်သားလေးက ကျနော့် အသိတွေကို ရောင့်ယက်ခက်သွားစေတယ်။ ကျနော် သတိမထားမိခင်မှာပဲ ဝေဝေ့ကို ဖက်ထားလိုက်မိတယ်။
“ဟာ… ကိုကြီး ဘာအရူးထတာလဲ”
ဝေဝေကတော့ ခုထိ ကျနော့်ကို စနောက်နေတယ်ပဲ ထင်နေတုန်။
“ကိုကြီး ဘာဖြစ်တာလဲ”
ကျနော် ဘာစကားမှ မပြောမိတော့ပါဘူး။ ဝေဝေ့ကို ဖက်ထားရာကနေ သူ့ကို ဖျာပေါ်ကို ဆွဲလှဲပစ်လိုက်တော့ သူ့ထမိန်လေး ကျွတ်သွားတယ်။
“ဟာ ကိုကြီး လွှတ်ပါ ဘာလုပ်တာလဲ”
ဝေဝေ့ စကားသံတွေ တုန်ရီလာတာ သတိထားမိတယ်။ ကျနော်မှာ မောင်နှမဆိုတဲ့ အသိ မရှိတော့ပါဘူး။ စွဲမက်စရာကောင်းတဲ့ ဝေဝေ့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို နမ်းလိုက်ပြီး ဝေဝေ့ ရင်သားသေးသေးလေးတွေကို ဖိညစ်ဆုပ်ကိုင် မိတော့တယ်။
“အာ့ . . ကိုကြီးးရယ် မလုပ်ပါနဲ့”
ဝေဝေ့ မျက်နှာပေါ်မှာ မျက်ရည်တွေ စီးကျလာတယ်။ ကျနော့် ညာဘက်လက်က ဝေဝေ့ အဖုတ်ကြားလေးကို စပြီး ပွတ်ချေလိုက်တော့ ဝေဝေ့ဆီက ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ကြားမိလိုက်တယ်။ ကျနော့်စိတ်တွေ ပိုရောင့်ယက်ခက်သွားတယ်။
ကျနော့် ပုဆိုးကိုချွတ် ဝေဝေ့ ထမိန်ကိုလည်း ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဝေးရာကို လွှတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ခုဆို ဝေဝေ တစ်ယောက်ကတော့ အခြေအနေအမှန်ကို သိလို့ တရှုံ့ရှုံ့ ငိုနေပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ဝေဝေ့ဆီက ဘာစကားသံမှ မကြားရပါဘူး။
ဒါနဲ့ ကျနော့်ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးညိုညိုကြီးကို တံတွေးစွတ်ပြီးတော့ ဝေဝေ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးအဝမှာ တေ့လိုက်တော့ ဖယောင်တိုင်မီးရောင်ဟပ်နေတဲ့ ဝေဝေ့မျက်နှာလေးက ပိုဆွဲဆောင်မှု ရှိနေတယ်။ ကျနော် ဒစ်လန်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဝေဝေ့ အဖုတ်လေးထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းစီ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ဝေဝေ့ဆီက “အင့်” ဆိုတဲ့ အသံလေးကိုကြားလိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာလေးကတော့ အံကိုကြိတ်လျက်ပဲ။
ကျနော် ဘီလူးစီးနေသလိုပဲ ဘာအသိစိတ်မှ မရှိတော့ဘူး။ လီးကို ထပ်ထိုးသွင်းပြီး ဆောင့်ချလိုက်တယ်။ ဝေဝေ့ အပျိုမှေးလေး ပေါက်သွားတယ်။
“အာ့ … နာတယ် ကိုကြီးရယ်… ညီမလေးကို သနားပါ ကိုကြီးရယ်”
ဝေဝေ့အသံ တိုးတိုးလေး ထွက်လာတယ်။
“အားးးးး အင်းးး”
ကျနော့် ဘဝမှာ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသေးတဲ့ အရသာထူးကို ခံစားနေရပြီး တင်းကြပ်နေတဲ့ ဝေဝေ့ စောက်ခေါင်းလေးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးတာ အားမရတော့လို့ ဝေဝေ့ ချိုင်းနှစ်ဖက်အောက်ကနေ လက်လျှိုသွင်းပြီး သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင် ကျနော် အသားကုန် ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။
“ပြွတ် ပြွတ် ဖုတ်ဖုတ် ပလပ် . . . .”
ကျနော့်လီးမှာ ဝေဝေ့ စောက်ခေါင်းထဲက ထွက်လာတဲ့ သွေးတွေရော အရည်ကျဲကျဲလေးတွေရော ပေကျံသွားတယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်. . . . .”
အပျိုရည် ဖျက်ခံနေရတဲ့ ဝေဝေကတော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့် လည်ပင်းကို တင်းတင်းဖက်ပြီး လူးလှိမ့်ခံနေရတာပေါ့။
“အား ကိုကြီးရယ် ရက်စက်ပါ့”
“အင်းးးး အားးး”
ဝေဝေ့ ညည်းသံလေးတွေက ကျနော့်စိတ်ကို ပိုထန်စေခဲ့တယ်။ မရပ်မနား ဆောင့်လိုးတော့ ဝေဝေ့ ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်ဖက်ဟာ တဖြည်းဖြည်း ကား လာတယ်။ ဖောင်းပြည့်နေတဲ့ ဝေဝေ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်လိုက်တယ်။ ကစ်ဆင်ဆွဲပစ်ပြီး ဆယ်မိနစ်လောက် ဝေဝေ့ကို လိုးလိုက်တာ သိပ်မကြာပါဘူး ဝေဝေ့ ညည်းသံတွေ မြိုင်လာတယ်။
“အင်းးးးးး အားး”
“ညီမလေးး မရတော့ဘူး ကိုကြီးရယ်”
ဝေဝေ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ကျနော် သိလိုက်ပြီ။ တင်းကြပ်နေတဲ့ ဝေဝေ့ အဖုတ်လေးဟာ တဖြည်းဖြည်း အရည်တွေ ရွှဲနစ်လာတယ်။ ဒါနဲ့ကျနော်လည်း ပါးစပ်က “ဝေဝေ ဝေဝေ” လို့ အော်ညည်းရင်း အားနဲ့ လီးကို ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ကျနော့် သုတ်ရည်ဖြူဖြူတွေကို ဝေဝေ့ စောက်ခေါင်းလေးထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။
—————————————–
ဝေဝေ့ကို တစ်ချီ လိုးပြီးသွားတော့ ကျနော့် တကိုယ်လုံးလဲ အားတွေ ကုန်သွားသလိုပဲ။ ဘေးနားက ဝေဝေကတော့ တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ ငိုနေတယ်။ ထမီလေးကို ပြန်ကောက်ဝတ် ကုက်ကုက်လေးထိုင်နေတဲ့ သူ့ပုံစံလေးက ကဗျာဆန်နေတယ်။ ကျစ်ဆံမီးလေး နှစ်ဖက်နဲ့ မျက်ရည်တွေ စိုနေတဲ့ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ဟာလည်း လိုက်ဖက်ညီလှတယ်။
ပထမနှစ် ကျောင်းသူလေး တစ်ယောက်အနေနဲ့ ရည်းစားတောင် မထားဖူးသေးပဲ အစ်ကို ဖြစ်သူရဲ့ အညွှန့်ချိုးခြင်းကို ခံလိုက်ရတာလေ။ ဒီလိုကြပြန်တော့လည်း ညီမလေးကို သနားမိသား။
“ညီမလေး ကိုကြီးကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်… ကိုကြီး စိတ် မထိန်းနိုင်လို့ ဖြစ်သွားးတာပါ . . ညီမလေး မငိုပါနဲ့တော့ဟာ နော်. .”
“ဟာ ညီမလေးရယ် မငိုပါနဲ့တော့ဆို လူကြားလို့လည်း မသင့်ဘူးဟ”
ကျနော်က ဝေဝေ့ကို ဘယ်လောက်ချော့နေနေ ဒီကောင်မလေးကတော့ တအီအီနဲ့ ငိုနေတုန်း ကြာတော့ စိတ်က မရှည်ချင်တော့ဘူး။
“နင့်ကိုငါ ဘယ်လိုပြောရမလဲ တိတ်တော့ဆိုတာ နားမလည်ဘူးလား… ငါ နင့်အစ်ကိုနော် စကားလေးဘာလေး နားထောင်ဦး”
“ဟီးးးးး”
ဝေဝေ့ ငိုသံကတော့ ပိုကျယ်လာပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဒေါသက ဖြစ်လာတော့ သူ့ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ပိတ်ပြီး ဖျာပေါ်ကို ဆွဲလှဲချလိုက်တယ်။ ရင်လျားထားတဲ့ ဝေဝေ့ ထမိန်နွမ်းနွမ်းလေဟာ ကျွတ်ပြီး လျှောကျသွားတယ်။ ပူပူနွေနွေး အလိုးခံထားရတဲ့ သူ့အဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးက ရောင်ကိုင်းနီရဲနေတယ်။ ရင်သားလေး နှစ်မွာကလည်း ဆူဆူဖြိုးဖြိုးလေးဆိုတော့ ကျနော့် စိတ်တွေကို ရာဂအမှောင်က ဖုံးလွှမ်းသွားတော့တယ်။
ကျနော့် လက်နှစ်ဖက်က အလိုလို ဝေဝေ့ရဲ့ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်မိတော့တယ်။ ဝေဝေကတော့ မျက်ရည်တွေ စို့နစ်နေတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကျနော့်ကို ငေးကြည့်နေရုံမှတပါး ဘာစကားသံမှ ထွက်မလာဘူး။ အိစက်ညက်ညောနေတဲ့ သူ့ရင်သားလေးတွေဟာ ကျနော့် လက်ကြမ်းကြမ်းတွေအောက်မှာ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတယ်။ နာလို့လားမသိ ဝေဝေ့ဆီက ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လာတယ် ။