မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်တော် အံ့ဩတုန်လှုပ်သွားခဲ့ရတယ်။ ရုံးက AE မွေးနေ့မို့ ရုံးသူရုံးသားတွေကို နေ့လည်စာလိုက်ကျွေးလို့ ကျွန်တော်က ဘီယာအမူးသောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။ ကျနော်တို့အိပ်ခန်း လင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်မှာ လီးက မပျော့မမာ အနေအထားနဲ့ ပေါင်တွေဖြဲပြီး ကုတင်ဇောင်းမှာ ထိုင်နေတာ အရပ်ထဲက ဆိုက်ကားသမားကြီး ဦးအေးမောင်ပေါ့။ လီးကြီးကို တယုတယကိုင်ပြီး ပန်းသွေးရောင် နှုတ်ခမ်းလေးဟကာ မက်မက်မောမော ကြည့်နေသူက ကျနော့်မိန်းမ ခင်မိုးဝေလေ။
ခင်မိုးဝေ အသက်က ကျနော့်ထက် ၄ နှစ်ငယ်တာ၊ ကျနော်က ၃ဝ ဗျ၊ သူက ၂၆ နှစ်။ ကျနော်တို့လက်ထပ်တာ ၁ နှစ်ကျော်ပါပြီ။ ဦးအေးမောင်က အသားမဲမဲ ဗိုက်ပူကြီးပါ။ နှုတ်ခမ်းထူထူနဲ့ ၂၄ နာရီ ကွမ်းစားနေတဲ့သူ။ အသက်က ၅၅ လောက်ရှိနေပါပြီ။ ရုပ်ရည်ကလည်း ရွတ်ကြမ်းရည်ကြိုပါ။ မိန်းမက တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ သေးကျင်တဲ့ခါးလေးအောက်က ဖင်သားကြီးများက ကော့ထွက်နေတာ ကျနော် အကြမ်းပတမ်း မလုပ်တာမို့ အခုထိ ဖင်က မကျဘူးဗျ။
နက်မှောင်နေတဲ့ လမွှေးအုံကြီးအောက်က လီးကြီး သူမလက်ထဲမှာ တဖြည်းဖြည်း တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ကြီး ဖြစ်လာလေသည်။ ယောကျ်ားဖြစ်သူ ရုံးက ပြန်မလာသေးခင် ကာမဆန္ဒနောက် လိုက်ခဲ့မိသည်။ မနက်က ကိုစိုးမင်း ရုံးသွားပြီး ဈေးသို့သွားရန် ဦးအေးမောင်အိမ်သို့ ဆိုက်ကားငှားရန် ဝင်ခဲ့ရာမှ စခဲ့ရသည်။
” ဦးအေးမောင် ရှိလား။ သမီးပါ ဈေးသွားချင်လို့။ ဆိုက်ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးပါ။ ဦးမောင် ဦးမောင်။ အမလေး အိပ်တုန်းနေမာ ”
ပါးစပ်က ပြောရင်း လူးချင်းရင်းနှီးနေသဖြင့် ဦးအေးမောင် အခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့မိသည်။
” အိုရ် အမလေးးး ”
ကုတင်ပုလေးထက်ဝယ် မှောက်ယှက်အိပ်နေသော ဦးအေးမောင်မှာ ပုဆိုးက ကျော်ပြင်ပေါ်ရောက်လျက် လီးမဲကြီးမှာ ဂွေးဥနှစ်လုံးမှဖိကာ အမြှောင်းလိုက် ထွက်နေတော့သည်။ လီးဆိုလို့ အပြင်တွင် လင်ဖြစ်သူ၏လီးသာ မြင်ဖူးခဲ့ရာ အခုလို တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးအား ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရသဖြင့် တကိုယ်လုံး တုန်ရီလာရသည်။ အမျိုးအမည်မသိ ဝေဒနာတရပ် ခံစားလာပြီး အဖုတ်လေးမှ ဆစ်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အတန်ကြာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ အပြင်သို့ အမြန်ပြန်ထွက်ကာ အိမ်ရှေ့မှ အော်ခေါ်တော့သည်။ ထို့နောက် ဈေးသို့သွားရာ ဆိုက်ကားနင်းလျက်ရှိသော ဦးအေးမောင် ပေါင်ကြားသို့ မကြာခဏ ကြည့်မိနေတော့သည်။
ဦးအေးမောင်သည် အတွေ့အကြုံများလှသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ခင်မိုးဝေအား လိုးရန် အမြဲကြံနေသူဖြစ်၏။ ဒီနေ့ မနက်တွင် ခင်မိုးဝေမှာ မိမိပေါင်ကြားသို့ မကြာခဏ ကြည့်နေသည်ကို ရိပ်မိနေသည်။
ဈေးကအပြန် ခင်မိုးဝေတို့အိမ်ထိ လိုက်ပို့ရာ လင်ဖြစ်သူစိုးမင်း ရုံးသွားသည်ကို သိရှိလိုက်သည်။ ခင်မိုးဝေ ဈေးခြင်းတောင်းကုန်း၍ ချနေစဉ် နောက်ကနေ ဖင်ကြားထဲ လီးဖြင့်ထောက်ကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ဖိထားလိုက်သည်။
” ဟင် ဦးမောင် ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲ လွတ်ပါရှင် ”
ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ငြင်းနေမိပေမယ့် အဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်များက ပေါင်ကြားသို့ စီးကျနေသည်။
” မိုးမိုးရယ် ဦးမောင်က သမီးကို လိုးချင်တာ ကြာပါပြီ။ အခု မောင်စိုးမင်း မရှိတုန်း လိုးချင်လို့ပါ ”
ရုတ်တရက် ဒူးထောက်ကာ ထမိန်လေးအား ခါးအထိ မတင်လိုက်ရာ အောက်ခံဘောင်းဘီ အနက်လေးနှင့် ဖင်လုံးဖွေးဖွေးလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ ဘောင်းဘီလေး ဒူးဆစ်ထိဆွဲချကာ ကွမ်းစားထားသော နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးက အမွှေးစိမ်းစိမ်းလေးများ ဖုံးအုပ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား ထိုးယက်လိုက်တော့သည်။ အဖုတ်လေးအားယက်ရင်း ဖင်ဝလေးထဲ လျှာဖြင့် ထိုးကလိပေးပြန်သည်။
” အားးး အ ဦးမောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ ”
ခင်မိုးဝေတစ်ယောက် ထူးကဲတဲ့ အရသာများခံစားရင်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက်မှာ တဆက်ဆက် တုန်နေရှာသည်။ အခေါင်းပေါက်လေးထဲ လျှာထိုးပြီး အစုပ်ခံလိုက်ရချိန် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့သည်။
” အားးး ရှီးးး အ အအ အမလေးးးး ဦးမောင်ရယ် အားးးးး ရှီးးးးး ”
လင်ဖြစ်သူနဲ့ ဘာမှမဆိုင် ဦးအေးမောင်၏ လျှာဖျားအောက်တွင် အထွဋ်အထိပ် ပြီးခဲ့ရသည်။ ထို့နောက် မိမိတို့ အိပ်ခန်းလေးထဲ ပွေ့ချီခံရကာ ကုတင်ပေါ်တွင် တကိုယ်လုံး အနမ်းခံရပြန်သည်။ ကွမ်းနံ့ ချဉ်စူးစူးအနံ့တွေနဲ့အတူ မိမိနှုတ်ခမ်းလေး ဆွဲစုပ်ခံနေရင်း ဦးမောင်၏ကျောပြင်ကြီးအား ဖက်တွယ်ထားမိနေသည်။ ဦးအေးမောင်က နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံး ဆွဲစုပ်ရင်း လျှာနဲ့ထိုးထိုးဆွကာ ခင်မိုးဝေလျှာလေးအား အပြင်ရောက်အောင် စုပ်ပေးနေတော့သည်။
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရင်း ရမ္မက်စိတ်များက တိုးတိုးလာသည်။ ဦးအေးမောင်မှာ အပေါ်မှ နမ်းပေးရင်း လီးထိပ်ဖြင့် အဖုတ်လေးအား ညှောင့်ပေးရာ ဗိုက်ခေါက်က ထူနေသဖြင့် ခင်မိုးဝေး အစိလေးအား ဒစ်ဖူးမှ မထိတထိလေး ဆွပေးသလို ဖြစ်နေတော့သည်။ ခဏအကြာတွင် ခါးဆန့်ပြီး စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်ဖူးမြုပ်ကာ ထိုးချပစ်လိုက်ရာ
” ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဖွပ် ဗျစ် ”
လီးဝင်သံနှင့်အတူ ခင်မိုးဝေတစ်ယောက် အင့်ကနဲ ရင်ဘတ်လေး မော့တက်လာသည်။ လီးကို အရင်းထိစိုက်ကာ မွှေခံရချိန်
” အားးး အ ဖြည်းဖြည်းးး ဦးမောင် သမီးအထဲက ကျင်ကျင်တက်နာ ”
လင်ဖြစ်သူထက် တုတ်ပြီးရှည်နေသဖြင့် အဖုတ်လေးမှာ မခံနိုင်သေး။
” အားးး အိုးးး ခဏ ပြန်ထုတ်ပေးပါလား ဦးမောင် ”
ဦးအေးမောင်မှာ အဖုတ်လေးထဲ လီးက စီးစီးပိုင်ပိုင်လေးရှိနေသဖြင့် တောင်းပန်နေသော ခင်မိုးဝေအား တစ်ချက်ကြည့်ကာ ပစ်ပစ်လိုးတော့သည်။
” ဘွတ် ဘွတ် ဒုတ်စွပ် ဗျစ် အားးး အမလေးးး သေပါပြီ။ အီးးဟီး ဘွတ်ဘွတ် ဖွပ်ဖွပ် ပြွတ် ဘွတ် ”
တောင်းပန်သံ လီးအဝင်အထွက်သံများ အိမ်လေးအတွင်း ဆူညံ့နေလျက်ရှိသည်။ ခင်မိုးဝေ ဖင်လေးမှာ လွန့်လွန့်လူး၍ ရမ်းခါနေသည်။ အသက်ရှူမှားလောက်သည့် ဦးအေးမောင် လိုးချက်များက နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းနေ၏။ တဖြည်းဖြည်း ခံနိုင်လာရာ ပေါင်လေးအားဖြဲရင်း မသိမသာလေး ကော့ထိုးပေးနေတော့သည်။
ခင်မိုးဝေကိုယ်လုံးလေး တဇပ်ဇပ် တုန်လာကာ စောက်ရည်များ ဒုတိယအကြိမ် ထွက်ကျလာပြန်သည်။ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ကုတင်ပေါ်မှ အိပ်ယာခင်းလေးအား ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ခါးလေးကော့ကာ လီးအရင်းထိ လိုက်ကပ်နေရင်း
” အားးး ထွက် ထွက်ပြန်ပြီ ဦးမောင် အမလေးးး ကောင်းး ကောင်းး ကောင်းလိုက်တာရှင် အားး ရှီးး အားးး ”
ဦးအေးမောင်လည်း မိမိလီးကြီး နွေးကနဲဖြစ်လာကာ အချက် ၅ဝ လောက် မနားတမ်းဆောင့်ရင်း လရည်များ အဖုတ်လေးထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ ထိုနောက် နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ နေလာရာ လီးက ပျော့နေသဖြင့် ကုတင်ဇောင်းတွင် ထိုင်ကာ ခင်မိုးဝေအား စုပ်ပေးရန် ချော့မြူနေသည်။ ထိုစဉ် စိုးနိုင် ပြန်ရောက်လာ၍ ချောင်းနေသည်ကို နှစ်ဦးလုံး သတိမထားမိကြပါ။
ဦးအေးမောင် လီးကြီးမြင်တော့ ကျနော် အားငယ်မိတယ်ဗျာ။ လီးကြီးက မဲမဲတုတ်တုတ်နဲ့ ဒစ်ဖူးက ကော့တက်နေတာ။ ကျနော့်မိန်းမကလည်း လက်ထဲကိုင်ထားရင်း စုပ်ချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရဖြစ်နေတာ အသံတုန်ရီစွာနဲ့
” ဦးမောင်လီးက အကြီးကြီးပဲ ”
” စုပ်ကြည့်လေ မိုးမိုး ”
ပြောရင်း ခင်မိုးဝေ ခေါင်းလေးကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်နား တေ့ပေးနေသည်။
ကျနော့် မိန်းမကလည်း နှုတ်ခမ်းလေးဟပြီး မျက်စိလေး မှိတ်နေပေးတယ်။ ဟူးးး လီးက ကြီးတယ်ဗျာ။ နီညိုရောင် ဒစ်ဖူးကြီးက မိန်းမပါးစပ်ထဲအပြည့် ထပ်မစုပ်နိုင်ရှာဘူး။ ဒါပေမယ့် ဦးအေးမောင်က မရပ်ဘူးဗျ။ မိန်းမခေါင်းလေးကို ထိန်းဖိပြီး လီးကို အရင်းထိ သွင်းနေတယ်။ အောက်က လဥမဲကြီးတွေက ကျနော့်မိန်းမ မေးစိမှာ ကပ်နေတယ်။ သနားမိတယ်ဗျာ။
ကျနော်နဲ့လိုးရင် မိန်းမက လီးစုပ်ဖို့နေနေသာသာ ထမိန်လေးပေါင်ရင်းလှန်ပြီး မျက်နှာလွဲခံတာ၊ အရှက်အကြောက်ကြီးတဲ့ မိန်းမပါ။ အခုတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက် ကိုယ်တုံးလုံးလေး၊ ပါးစပ်ထဲလည်း လီးက မဆန့်မပြဲ၊ ကျနော် ကြည့်ရင်း လက်က ကျနော့်လီးအား ပွတ်သပ်နေမိပါတယ်။
” အု အု ဖလွပ် အဟွတ်ဟွတ် အု ဖလွပ် ”
လီးက အာခေါင်ထိုးမိတာနေမှာ။ ကျနော့်မိန်းမ တဟွတ်ဟွတ်နဲ့ သီးရင်း လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်နေတယ်။ ဦးအေးမောင်က ရက်စက်တာဗျာ။ ဒါကို မလွတ်ပေးပါဘူး။ ပါးစပ်ကို ဖိလိုးနေတယ်။ ကျနော့် လီး ကျင်တက်လာတာ ၁ဝ ချက်လောက်ပဲ ထုရသေးတယ် ပုဆိုးထဲ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ကြည့်နေရင်း မိန်းမက ဦးအေးမောင်လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး အငမ်းမရ ပြန်စုပ်နေတယ်။ ညာလက်က လီးအရင်းကိုင်ထားရင်း ဒစ်ကြီးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေတာဗျာ။ ခုန ပါးစပ်လိုးခံရတာ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ဘယ်လက်က လဥမဲမဲကြီးတွေကို ချေပေးနေသေးတယ်။ ဘယ်အချိန်ကများ ဒါတွေ တတ်သွားပါလိမ့်။
လီးကြီးကလည်း ပြောင်လက်နေပြီး ဒစ်ဖူးမှာ ကားထွက်လာရင်း လီးတလျှောက် ပတ်ပတ်လည် အကြောများ ထလာနေသည်။ ဦးအေးမောင်လည်း သူ့လီးမဲကြီးအား ခင်မိုးဝေပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေပုံ ကြည့်ရင်း ကုတင်ပေါ် လှန်ချပစ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ လီးကြီးမှာ ထောင်မတ်နေရင်း ဒစ်ဖူးက ကော့တက်နေရာ ခင်မိုးဝေတစ်ယောက် အငမ်းမရ လိုက်စုပ်နေတော့သည်။
ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်တက်ကာ လီးကြီးပေါ်သိုး ဒူထောက်ခွလိုက်ရင်း ဖိထိုင်လိုက်သည်။ အဖုတ်လေးထဲ လီးက တိုးဝင်နေရာ ခင်မိုးဝေတစ်ယောက် ကြိတ်သွင်းနေရင်း ညည်းငြူနေရှာသည်။ ပထမ အချီလောက် မနာတော့ပေမယ့် လီးက အဖုတ်ထဲ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် နေရာယူထားလျက်။ ဦးအေးမောင်လည်း ခင်မိုးဝေခါးလေးအား ထိန်းရင်း အောက်ကနေ ပင့်လိုးလိုက်ရာ အိစက်စွင့်ကားနေသော ဖင်ကြီးမှာ ဆောင့်ချက်များကြောင့် တုန်ခါနေသည်။
ပြူးထွက်နေသော မိန်းမဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီး ဝင်ထွက်နေရာ စိုးနိုင်မှာ ချောင်းရင်း ကာမစိတ်များ ပြန်ကြွလာနေသည်။ လီးကြီးက အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ လိပ်ဝင်သွားအောင် ပွတ်ဆွဲနေသလို စောက်ပတ်လေးပြန်အကြွတွင် နှုတ်ခမ်းသားများက လီးဘေးပတ်ပတ်လည် စူထွက်ညှစ်ပေးနေသလို တဖြည်းဖြည်း ခင်မိုးဝေဆောင့်ချက်များ မြန်လာလေသည်။ ဦးအေးမောင်ကလည်း စောက်ပတ်လေးပြန်အကျတွင် ကော့ကော့လိုးပေးလိုက်ရာ ခင်မိုးဝေမှာ တအားအား တရှီးရှီး အော်ရင်း ကာမစည်းစိမ်အား ခံစားနေလေသည်။ ဦးအေးမောင်ပေါ်သို ကိုယ်လုံးလေးအား လှဲချလိုက်ရင်း ခါးလေးခွက်ပြီး ဖင်လေးအားကော့ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ဦးအေးမောင်ပေါင်ကြားတွင်း မျက်နှာအပ်ပြီး စောက်ရည်များ ကပ်ပေနေသော လီးကြီးအား ဆွဲဆွဲစုပ်ရာ မကြာခင် လရည်များ ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာတော့သည်။လရည်များ ကုန်စင်အောင် မျိုချရင်း ဒစ်ဖူးကြီးအား လျှာဖြင့် သိမ်းယက်ကာ ထိပ်ပေါက်လေးအား တေ့စုပ်ပေးရင်း ငြိမ်သွားတော့သည်။
စိုးနိုင်လည်း မိန်းမဖြစ်သူနှင့် ဦးအေးမောင်တို့ လိုးပွဲကိုကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေရာ ဒုတိယအချီ လရည်များ ထပ်မံထွက်ကျလာတော့သည်။