မပြောလိုပေမဲ့လည်း ပြောရဦးမယ်ဗျ ။ ကျွန်တော့်ခယ်မလေးနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းပေါ့။ စောက်ရှက်မရှိတဲ့ မုဒိမ်းကောင် ဆိုပြီးတော့ ပြောလည်း ပြောကြပါစေတော့ဗျို့။ ဖြစ်တဲ့နေရာက မလေးရှားက ပါဆာပူတေးနားမှာ ဖြစ်တာလေ။ စောက်ပြဿနာပါပဲဗျာ ။ မန်ကျည်းသီးကုလားတွေတောင် တွေ့သွားသေးတယ်။ တော်သေးတာပေါ့။ […]
“သူရရေ…. ဦးလေးဦးအောင်လှက အိမ်လာခဲ့ပါဦးတဲ့” လိမ္မော်ခြင်းတွေကို တဲဆီသယ်ပို့နေတဲ့ နေရာမှာ ကြီးကြပ်နေတဲ့ ကျနော်။ ရွာထဲကပြန်လာတဲ့ ရဲကို ရဲ့ စကားသံကြောင့် “ဟာကွာ ဒီမှာ ကားတင်ဖို့ ခြင်းမပြည့်ရသေးတဲ့ကြားထဲ။ ရဲကို ဘာအတွက်တဲ့လဲ” “အာ့တော့ မသိဘူးကွ။
တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူကို သတိရမိတဲ့အခါတိုင်း အလွမ်းဖြေရင်း နားထောင်ဘို့ version ၄ ခုနဲ့ ဆိုထားတဲ့ Hello Darling ဆိုတဲ့ အင်္ဂလိပ် သီချင်းလေးကို ကျွန်တော့ Laptop ပေါ်မှာ တင်ထားပါတယ်။ အထူးသဖြင့် မန္တလေး ကိုရောက်လျှင်
ကျယ်၀န်းသော ခြံကြီးတစ်ခုအတွင်းမှ လှပသော တိုက်လေးတစ်လုံး၏ရှေ့မှ မြက်ခင်းပေါ်ရှိ ခုံတန်းလေးပေါ်တွင် စာထိုင်ဖတ်နေသော ကောင်မလေးမှာ စိုးမိုးခိုင် ဟူသော ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုမလေး တစ်ဦးပင် ဖြစ်လေသည်။ သူမ၏ ဖခင်သည် ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ပိုင်ရှင် ဖြစ်လေသည်။ အသက်အရွယ်အားဖြင့် (၁၈)
ကျနော်က ချစ်သူကို အရမ်းချစ် အရမ်းသဝန်တိုတဲ့ သူပါ။ ကျနော့်ချစ်သူကို စေ့စေ့ကြည့်တာတောင် ကြိုက်တဲ့သူ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျနော့်လို လူမျိုးက (Cuckold) ကပ်ကိုး စိတ်ဝင်စားလာမယ် ကျနော့်မိန်းမကို သူများတွေ တက်လိုးတာကြည့်ပြီး ကျေနပ်နှစ်ခြိုက်နေမိမယ်လို့ ထင်တောင် မထင်မိထားပါဘူး။
ကျုပ်နာမယ်က သာဟန် ပါ..။ နေတာက မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသက ဇရက်ကုန်း ဆိုတဲ့ ရွာကြီးမှာပါ…။ ဇရက်ကုန်းရွာက ဒေးဒရဲ နယ်ထဲမှာပါ…။ ကျုပ်အသက်က အခုဆို ၄၅ နှစ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ…။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ထဲက လယ်အလုပ် ၊ချောင်းအလုပ်တွေကို
” သွားပြီလား … ကိုမင်း ” ” ဟုတ် … မမိုး ” ” မသက်ထားရော ” ” ရှိတယ် … မမိုး … တံခါး စိထားတာ
ဖိုးတုတ်အခုအသက် ၂၅ နှစ်ရှိပြီ။ ဖိုးတုတ် ၁၄ နှစ်သားတွင် သူ့အဖေဆုံးပြီး သူ့အမေ မုဆိုးမ ဖြစ်သည်။ ရွာတွင် ဖိုးတုတ် လယ်သူရင်းငှားဘဝဖြင့် ဝမ်းရေး ကြောင်းနေခဲ့ရပြီး ဖိုးတုတ် သူရင်းငှားလုပ်ရသည့် လယ်ကလည်း မစန်းကြည်၏ မိဘများလယ်တွင်
“ ဦးလေး…..အဲဒီအိမ်ရှေ့မှာရပ်…..ရပ်…..” “ ကျွိ….” “ ဟုတ်တယ် ဦးလေးရေ…ကျေးဇူးပဲ…” သင်းသင်း တစ်ယောက် ဆိုက်ကားပေါ်မှ ဆင်းပြီး ဆိုက်ကားခ ပိုက်ဆံပေးလိုက်သည်..။ အထုပ်အပိုးများကို သယ်ပြီး ခြံတံခါးဆီသို့ လျှောက်လာလိုက်လေသည်..။ အထုပ်အပိုးဆိုပေမယ့် ခရီးဆောင်အိတ်တစ်လုံးနှင့် လက်ဆွဲအိတ်တစ်လုံးမျှသာ
နေ့ခင်း၏ ပူပြင်းလှသော အပူရှိန်များ လျော့ပါးသွားသည့် ညနေချိန်ခါ၏ သာယာလှသော လေပြေညှင်းများနှင့်အတူ အင်းယားကန်ဘောင်ပေါ်တွင် လေညှင်းခံသူများစွာနှင့် စည်ကားနေပါတော့သည်။ “Mrs Rose မနက်ဖြန် ပြန်သွားပြီးရင် ပြန်လာဦးမှာလား…” “အင်း…. သိပ်မကျိန်းသေပါဘူး။ ကျွန်မ ပြန်လာဖြစ်ချင်မှ လာဖြစ်လိမ့်မယ်..”