ကျွန်တော် ၁၀ တန်းအောင်တော့ သန်လျင် GTC မှာ civil တက်ခွင့်ရပါတယ်…။ အထင်တော့မကြီးလိုက်နဲ့နော် လိုက်လို့ရတာဗျ… မိဘတွေကျေးဇူးလေ…။ သူတို့ကတော့ သူတို့သားလေးကို အင်ဂျင်နီယာ ဖြစ်ပါစေတော့ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ပိုက်ပိုက်တွေ အကုန်ခံတာပေါ့…။ ဒါပေမဲ့ ကျတော်က […]
ရန်ကုန်မြို့ – မြောက်ဥက္ကလာ ရပ်ကွက်မှာနေထိုင်သော အစ်ကိုဖြစ်သူထံ သွန်းဆက်နဒီ ရောက်ရှိနေသည်။ အရပ် မနိမ့်မမြင့် ဆံပင်မှာ ခါးလယ်လောက်ထိ ဆံကျစ်အမြဲကျစ်လေ့ရှိသည်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အမိုက်စားနှင့် ပုရိသအပေါင်း လည်ပြန်ငေးကြည့်ရသည့် အလှပိုင်ရှင်လေး၊ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအပေါ်က မှဲ့လေးနဲ့ ရယ်လိုက်ရင်
ဟိုင်း! ကျွန်မ အသက်က ၂၉ နှစ်ပါ ။ ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ စာရင်းကိုင်လုပ်ရင်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ အိမ်ခန်းလေးတစ်ခန်း ငှားနေတယ်ဆိုပါတော့ ။ အရင်က ကျမယောကျာ်းလေးတွေ အများကြီးနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ဖူးပေမယ့် လူပျိုစစ်စစ်လေး တစ်ယောက်နဲ့တော့ ဖြစ်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကူးတွေ
ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ ရေစိုနေသော ဂျင်းဘောင်ဘီတို အပြာလေးနှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ပေါင်တံလေးနှစ်ဖက်က … မြင်သူတိုင်း ငေးရက်စရာ….။ ရေတွေ ရွှဲနေသော အဖြူရောင် ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည် အပါးလေးအောက်က ရင်သားကြီးနှစ်ဖက်မှာ ဖောင်းကား တင်းရင်းလျက်….။ လှလိုက်တာ ယမင်းရယ်….။ မနေ့တနေ့က
“သား ထစမ်း ကိုစော သား ထတော့လေ တီဂျူးကို သွားကြိုပေးရမယ်လေ” မထမချင်း အော်သံရပ်မှာ မဟုတ်တာကြောင့် စောမွန် ပြန်ထူးကာ ထလိုက်သည်။ လူးလဲထလိုက်ပြီး မျက်နှာသစ် ကိုယ်လက်သုတ်သင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အဝတ်စားလဲကာ ဆင်းလာခဲ့သည်။ “သား
အိမ်တွင် မမ မရှိတုန်း အေးလွင် သူ့ရည်းစား ငယ်ငယ် ကို စကားပြောချင်၍ဟု အကြောင်းပြကာ အိမ်သို့ခေါ်လာခဲ့သည်။ အခုတော့ သူအိပ်သောအခန်းထဲတွင် အေးလွင်က လီးကို အငြိမ်မနေဘဲ ဝင်သလောက် လီးတဝက်လောက်နဲ့ပဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ ငယ်ငယ်က
တင်ယုနွယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရသည်။ လူနေထူထပ်သော ရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာ လူတန်းစား အမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလုပ်သမားလူတန်းစား များပြားခြင်းကြောင့် ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန်များ၌ ကားဂိတ်တွေမှာ လူတွေပုံလို့နေ၏။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကားတွေ လူကြပ်သွားသည်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲလောက်အထိ ကားပေါ်တိုးတက်၍ပင် မရနိုင်။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့
အေးသီက သူ့အစ်ကို မျိုးစစ်ကို ဒဏ်ရာများအား ဆေးထည့်ပေးရင်း လှမ်းမေး၏။ မျိုးစစ် အံကို တင်းတင်းကြိတ်သည်။ ” သက်သာနေပါပြီ…. ညီမလေးရယ်…. တောက်…. ဒီကောင်ငဘ တမင်ယုတ်မာတာ…. ဒီကောင် ငါ့ကို ရန်ငြိုးထားပြီး တမင်ချောက်ချတယ်… ဆိုတာ…
” အစ်ကို….နာသေးလား ဟင်….” အေးသီက သူ့အစ်ကို မျိုးစစ်ကို ဒဏ်ရာများအား ဆေးထည့်ပေးရင်း လှမ်းမေး၏။ မျိုးစစ် အံကို တင်းတင်းကြိတ်သည်။ ” သက်သာနေပါပြီ…. ညီမလေးရယ်…. တောက်…. ဒီကောင်ငဘ တမင်ယုတ်မာတာ…. ဒီကောင် ငါ့ကို
ကျွန်တော့် နာမည်က ဇင်မျိုး၊ အသက်က ၃၆ နှစ်ပါ။ ကျွန်တော့်သမီးနာမည်က ချောအိအိခန့်၊ အသက်က ၁၄ နှစ် ရှိပြီ။ သမီးလေးက အသားဖြူဖြူ၊ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လှပတဲ့ မိန်းမချောတစ်ယောက်ဖြစ်တယ်။ တစ်ဦးထဲသော သမီးလေးဖြစ်သည့်အတွက် အမေလိုရော