ညပိုင်း အချိန်ပို ဆင်းရမှာမို့လို့ ကျုပ် အလုပ်က စောစောပြန်လာခဲ့တယ်။ ကားဆေးသုတ် လုပ်ငန်းပါ။ အလုပ်က မနိုင်ဘူးဗျ ဆရာပါ ဝင်လုပ်နေရတာ။ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုး နဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျုပ်နာမည်က ကျော်ဦးပါ။ မမဖြူက ကျုပ်အစ်မအရင်း […]
တကယ်တော့ နှင်းဝေမဝေတဲ့ နွေမကျ ဆောင်းမကျ ၊ ညမကျ နေ့မကျလေး တစ်နေ့မှာပေါ့။ နှင်း ရင် တွေ မအေးမြခဲ့ဘူး။ မူးဝေနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ နာကျင်ခြင်း အနည်းငယ်နဲ့ နိုးထလာခဲ့ပါတယ်။ မှောင်မည်းနေတဲ့ အခန်းထဲမှာ အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့လရောင်လေး
ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုပွပွနဲ့ ထမီလေးဝတ်ပြီး အပျိုလုပ်လာတဲ့ မီးမီး သနပ်ခါး ပါးကွက်ကျဲနဲ့ ကျနော့်အိမ်ထဲ ခြေဆောင့်ပြီး ဝင်လာပါတယ်။ “ဟေ့ အမှိုက် အီးမှန်လာတယ် ထင်တယ်” လို့ လှမ်းစလိုက်တာ အတင်းပြေးလာပြီး လက်မောင်းကို ထုပါတော့တယ်။ ကလေးပေါက်စ လေး
သူငယ်ချင်း နာမည်က ကြွက်သိုး။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆော့ဖော်ဆော့ဖက် ။ ဒီကောင်က (၇) တန်းလောက်မှာ ကျောင်းထွက်သွားတယ်။ အပြင်လောကအကြောင်း နောကြေတယ်။ ဒီကောင့်ကြောင့်ပဲ ဂွင်းထုတတ်လာတာ။ နှာကိစ္စကတော့ စကားပြောတိုင်းပါတယ်။ သူ့အစ်မလင်မယား လိုးတာပါ ချောင်းပြီး ထုတဲ့ကောင်။
ခင်ခင်သည် အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ် ခပ်တောင့်တောင့် ဆယ်ကျော်သက်လေး ဖြစ်လေသည်။ အရပ်မှာ ၅ ပေခန့်သာ ရှိသော်လည်း သူ့အလုံးအထည်နှင့်သူ အနေတော်ကလေး ဖြစ်သဖြင့် ယောက်ျားတို့၏ စိတ်ဝင်စားခြင်းကို ခံရသူလေးဖြစ်လေသည်။ မျက်နှာကလေးမှာ ထူးထူးကဲကဲ လှပသည်ဟု
ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ရွာအရှေ့ပိုင်းက ဦးထွန်းမောင် အိမ်သို့ ညတိုင်းရောက်လေ့ရှိ၏။ ဦးထွန်းမောင်မှာ တစ်ရွာလုံးက အားကိုးအားထားပြုရသည့် ဓာတ်ဆရာကြီး ဖြစ်သည်။ ဗိန္ဓော၊ ဗေဒင်၊ ပယောဂကု၊ ဓာတ်ရိုက်ဓာတ်ဆင်၊ အခါပေး အစရှိသော လောကီရေးရာ ကိစ္စမှန်သမျှ ဦးထွန်းမောင်ကို ယုံကြည်အားထားကြသည်။
ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကျောင်းစောင့် ငနီဆိုသူ နေ့တိုင်းလိုလို သူ့အခန်းထဲမှာ ဆွဲဆွဲစားနေကြောင်း ကျော်မျိုးနိုင်တစ်ယောက် သူငယ်ချင်းတွေထံမှ တစ်ဆင့်စကား ကြားဖူးခဲ့တာကြာပြီ။ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်မှာ သူတို့ကျောင်းကို အရင်နှစ်ကမှပြောင်းရွှေ့လာသော အင်္ဂလိပ်စာပြ ဆရာမတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ အသက် ၃၀ ဝန်းကျင်ခန့်ရှိပြီး ရုပ်ရည်ရူပကာ
စာရေးသူက ငယ်ငယ်က ဝါသနာရှင် တစ်ယောက်ပေါ့..။ အချောင်းကောင်း၍ ဖရီးစားရသောအခါများလည်း ကြုံဖူးပါသည်..။ ဒီဇာတ်လမ်းလေးက (၁၉၉၆) လောက်က အတွေ့အကြုံလေးကို အခြေခံပါသည်… ..။ အခုခေတ်က တိုက်ခန်းတွေများ၍ ချောင်းဖို့က သိပ်မလွယ်တော့ပေ…။ လှိုင်သာယာမြို့သစ် စပေါ်ပီးနောက် မြို့သစ်အစွန်းပိုင်းများတွင်
ကျွန်တော့်အဖေ နောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့ ကျွန်တော် ရှစ်နှစ်သားလောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ကျွန်တော့်မိထွေးမှာ သမီးတစ်ယောက် ပါလာပါတယ်။ သူကလည်း ကျွန်တော်နဲ့ ရွယ်တူပါပဲ။ မေမေ့နေရာကို အစားဝင်လာတဲ့သူဖြစ်လို့ သူတို့သားအမိ နှစ်ယောက်ကို ကျွန်တော် လုံးဝကြည့်လို့ မရပါဘူး။ နည်းနည်း အရွယ်ရောက်လာတော့မှ
အိမ်ထောင်သက်ကလေး ဆယ်နှစ်ကျော်လာတော့ လင်မယား ဆက်ဆံရေးက အေးစက်သလို ဖြစ်နေတယ်။ ယောကျ်ားဖြစ်သူကို တဏှာရူးလို့ မြင်နေတာ။ သားလေးကြောင့်သာပေါ့ မဟုတ်ရင်ကွဲပြီ။ အခုလည်းကြည့်လေ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် ပရောပရည် လုပ်နေတယ်။ ရင်ထဲမှာ ဒီလိုအဖြစ်မျိုးမြင်ရင် ဒေါသက အလိုလို ထွက်တယ်။