“ငါ့တူလေး မင်းမင်း မင်းဘာစာအုပ်တွေ ဖတ်နေတာလဲကွ” “ဦးဦး ကျနော် ဝတ္ထုစာအုပ် ဖတ်နေတာ” “မင်းကွာ အရည်မရ အဖတ်မရ ဝတ္ထုတွေ ဖတ်နေရတယ်လို့” “ဦးဦးကလည်း ကျနော် ပျင်းလို့ပါ” “အေး ပျင်းနေရင် ဒီလို အနှစ်သာရရှိတဲ့ […]

နေ့လည် ၁၂ ကျော်တာနဲ့ မစု လက်ဖက်သုပ်ဆိုင်လေး စဖွင့်ပါပြီ။ သဘောကောင်း မနောကောင်း လက်ဖွာတတ်သူမို့ ညနေ ၆ နာရီလောက်ဆို လက်ဖက်သုပ် မုန်လာချဉ်သုပ် မက်မန်းသီးသုပ် အကုန် ကုန်တာပဲ။ အသက် ၃၀ ကျော်ပေမယ့်

“ဖြန်း နင့် အဲဒါ ဘာလုပ်တာလဲ” တင်းရင်းနူးညံ့တဲ့ အထိန်းအကွတ်မပါ ရင်သားနှစ်မွှာကို ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီပေါ်ကနေ ညင်သာစွာ အုပ်မိုးပေးလိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်လက်ဖျံကို အရိုက်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ တုန်ရီလှိုက်မောစွာ ရှက်ဒေါသနဲ့ မေးခွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ အသံ ။ အလင်းမရှိ

အလယ်တန်းပြ ဆရာမလေး ဒေါ်မေသက်အောင်မှာ ရုပ်ချောသည် ခန္ဓာကိုယ်လည်းလှသည်။ အသက်က ၂၅ နှစ်အရွယ် ဖြစ်သဖြင့် အလှတရားတို့ အစွမ်းကုန် ဖူးပွင့်နေသည့်အရွယ် ဖြစ်သည်။ စေ့စပ်ထားသူ သတို့သားလောင်းနှင့် ဒီနှစ် နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် မင်္ဂလာဆောင်ရန် စီစဉ်ထားပြီးသား

မြစ်ပြင်ကို ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်လာသော လေ အေးအေးကြောင့် ရေချိုးရမှာ တွန့်ဆုတ်ချင်သလိုလို ဖြစ်သွားသည်။ နေ့လည်ခင်းလည်းဖြစ် ရေချိုးဆိပ်လည်းမဟုတ်တဲ့ ဒီနေရာကို တော်ရုံလူတွေ သိပ်မလာကြပဲ ငါးမျှားသူ တစ်ယောက်တလေသာ လာတတ်ကြသည်။ ဒါတောင် ငါးကျသည့် အခါမျိုးမှသာလာတတ်ခြင်းဖြစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်းဖြင့် ရေစပ်ရှိရာ

သံလွင်ဖြူအနေနဲ့ သူမ၏မောင်ဖြစ်သူ မင်းခန့်ကိုတွေ့ရသည်နှင့် တပြိုင်နက် အားကိုးတကြီးဖြင့် မင်းခန့်၏ ခန္ဓာကိုယိကို တင်းကျပ်စွာ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ရင်း မျက်ရည်များလည်း စီးကျလာခဲ့သည်။ သူမ၏ မိဘနှစ်ပါးမှာ တရားဝင် ကွာရှင်းထားကြပြီး သူမက အဖေနဲ့အတူ ရန်ကုန်တွင်နေခဲ့ရပြီး မင်းခန့်ကတော့ အမေနဲ့အတူ

အကြောင်းတိုက်ဆိုင်လာပြန်တော့ ငယ်ငယ်ကအကြောင်းတွေ သတိရမိသည်။ အဲ့တုန်းက သူက ၂၁ ဝန်းကျင်လောက်၊ broken family ဖြစ်တာကြောင့်ရော မိဘတွေနဲ့ အတူမနေရတာကြောင့်ပါ ။ ဆိုးလို့ရမျှ ဆိုးနေတဲ့အချိန်၊ ဆေး၊ အရက် ၊ sex အကုန်လုပ်သည်။

နှင်းထည်ဝါ တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲ စာအုပ်တစ်အုပ်အား အာရုံစိုက်ပြီးဖတ်သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူဆီ ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်ကာ လျှောက်လာခဲ့၏။ ” မောင် … ကော်ဖီ ရပြီနော် “ ” အင်း … ခဏထိုင်ဦး ဝါလေး

မြန်မာပြည်က နာစ့်လေးတွေက ဖင်လုံးလုံးလေးတွေဆို အရမ်းချစ်စရာကောင်းတာ။ ထမီ ကြက်သွေးရောင်လေးနောက်မှာ လုံးတုံးတုံးနဲ့ ဘယ်ညာ ရွေ့သွားတာလေးတွေ ကြည့်ရတာ ဖီးလ်ပဲ။ ဘတ်(စ်)ကားစီးတုန်းများဆို မထောက်ဖို့ မနည်းအားတင်းရတယ်။ ဒါမျိုး လူပျိုတိုင်းခံစားရမှာ သေချာတယ်။ အခု စဉ်းစားရင်တောင် တံတွေးမျိုချမိတာအမှန်။

အခန်း (၁) ” ကျွီ … ဟာ …… ကျွီကျွိ ” ” အမလေး … ဝုန်း ” ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် မနေ့ညက ဆေးရုံမှ အရေးပေါ် ညဂျူတီ